Adriano, një emër i njohur në botën e futbollit, hap zemrën e tij në një intervistë të thellë të dhënë për DAZN, në dokumentarin “Familja – Jeta e një Perandori”. Ai flet për karrierën e tij dhe sfidat personale që e shoqëruan atë gjatë rrugës së tij drejt suksesshëm. Në intervistë, ai përmend se ishte e çuditshme që e quajnë “Perandor”, duke e ditur se ka ardhur nga një favela, një realitet i ashpër dhe sfidues.
Futbolli, për Adriano, ka qenë gjithmonë një shpresë dhe një shpëtim. Ai tregon se në favelat e Brazilit, ku jeta është e vështirë dhe fëmijët rriten me ngarkesën e dhunës, sporti është një mënyrë për të shpëtuar nga realiteti i hidhur. “Futbolli është i domosdoshëm në favela. Aty jeta është e vështirë. Fëmijët janë mësuar të shohin njerëz me armë. Sporti është i rëndësishëm për ta, që të mendojnë për diçka tjetër,” pohon ai me emocione.
Adriano, duke folur për largimin e tij nga Interi, shpreh dhimbjen e tij për humbjen e babait. “U largova nga Interi dhe u ktheva në Brazil sepse më mungonte familja. Pas vdekjes së babait tim nuk kisha më kokën e duhur për të luajtur. Zgjodha të kthehesha në Brazil,” thotë ai, duke nënkuptuar se shëndeti mendor dhe mirëqenia emocionale janë më të rëndësishme se çdo sukses profesional. “Në atë gjendje do ta dëmtoja skuadrën dhe shokët e mi. E ndjeja këtë detyrë,” shton Adriano.
Në intervistë, ai gjithashtu trajton vështirësitë e tij personale, duke ecur në terrenin e depresionit. “Njerëzit nuk e kuptojnë çfarë është depresioni. Duket sikur je njësoj si të gjithë të tjerët, por nuk është kështu. Çdokush ka mënyrën e vet për ta përballuar. Unë e kisha timen,” thekson ai, duke i inkurajuar të tjerët të flasin hapur për ndjenjat e tyre dhe të mos ndihen të vetmuar në luftën me mendjen e tyre.
Adriano kujton lidhjet e tij të forta me shokët e tij të Interit, duke përfshirë Zanetti dhe Cordoba, të cilët e pritën si një vëlla. Ai shprehet për mirësinë dhe mbështetje që ka marrë nga ta, duke theksuar rëndësinë e lidhjeve të forta në një ekip. “Janë njerëz që bënë gjithçka për të më mbajtur tek Interi. Edhe sot, kur flas me ta, më bëhet shumë qejfi,” thotë Adriano me nostalgji.
Të kaluar për një trajner të ri, ai flet për Chivu, duke shprehur besimin se ai është njeri i duhur për të drejtuar ekipin e Interit. “Nuk është e lehtë të menaxhosh një skuadër të madhe si Interi. E uroj të bëjë mirë. Kur ka grup, ka gjithçka,” thekson ai, duke shprehur optimizmin e tij për të ardhmen e ekipit.
Përveç kësaj, Adriano flet për një lojtar që e kujton vetën. Ai thekson se Lukaku është ai që i ngjan më shumë, për arsye se stili i tij i lojës është i ngjashëm me atë të tij. “Do të kishte qenë bukur të luaja me Conten,” shprehet ai, duke ecur prapa në kujtimet e tij të ndeshjeve të mira.
Në lidhje me zgjedhjen e Ancelottit si trajnerin e ri të Brazilit, Adriano ka një mendim të fortë. Ai beson se Ancelotti është njeriu i duhur për të sjellë organizim dhe strukturë në skuadër. “Nuk po luanim siç duhet. Është e vështirë ta fitosh Botërorin nëse nuk ke një trajner që i vendos lojtarët në vendin e duhur,” shpjegon ai, duke theksuar rëndësinë e menaxhimit efektiv të një ekipi.
Si përmbyllje, Adriano flet për të ardhmen e tij në futboll. Ai shpreh dëshirën për të luajtur me miqtë e tij, por njëkohësisht e thekson se nuk dëshiron të jetë pjesë e botës së futbollit siç është tani. “Luaj vetëm për t’i bërë njerëzit përreth meje të lumtur, dhe kjo më bën të ndihem mirë,” përfundon ai, duke lënë pas një mesazh të fuqishëm për të gjithë ata që e ndjekin.