Lajmi për ndarjen nga jeta të dizajnerit të njohur Festim Isufi ka prekur zemrat e shumë njerëzve. Figura të njohura nga bota e artit, modës dhe opinionit publik kanë shprehur ngushëllimet e tyre, duke e kujtuar Festimin si një njeri të sjellshëm, me zemër të madhe dhe gjithmonë të gatshëm për t’i dhënë dashuri të tjerëve. Por pas buzëqeshjes së tij fshihej një histori e thellë dhe e dhimbshme – një plagë nga fëmijëria që nuk u shërua kurrë.
Festimi kishte një fëmijëri të vështirë, të shënuar nga një tragjedi që do t’i ndryshonte jetën përgjithmonë. Në një moshë shumë të re, ai humbi nënën e tij – figura më e dashur dhe më e rëndësishme për çdo fëmijë. Kjo humbje e hershme la një boshllëk të madh në zemrën e tij, një boshllëk që ai e mbante me vete gjatë gjithë jetës.
Pas ndarjes nga jeta të nënës, Festimi u përball me një realitet të rëndë: jo vetëm dhimbjen e tij personale, por edhe përgjegjësinë për të kujdesur për vëllain e tij më të vogël. Që në moshë fare të re, ai u detyrua të piqej përpara kohe dhe të marrë rolin e një kujdestari. Në vend që të gëzonte fëmijërinë, ai u gjend në një betejë të përditshme me mungesën, me sfidat dhe me dhimbjen.
Kjo periudhë e errët nuk e thyeu Festimin, por e formësoi atë. Ai u rrit me ndjeshmëri të thellë ndaj të tjerëve, me një forcë të brendshme që e bënte të ndriçonte kudo që shkonte. Njerëzit që e njohën e përshkruajnë si një shpirt të bukur, të dashur, gjithmonë të buzëqeshur, i cili dinte të jepte dashuri edhe kur vetë kishte vuajtur shumë.
Vdekja e Festim Isufit është një humbje e madhe jo vetëm për modën, por edhe për ata që e njohën nga afër shpirtin e tij të pastër. Ai u largua fizikisht, por kujtimi për të dhe ndjeshmëria që e karakterizonte do të mbesin të gjalla tek të gjithë ata që patën fatin ta takonin.
