Lamine Yamal është një nga emrat më të spikatur në botën e futbollit, dhe në një dokumentar të veçantë të programit “Decoded” të DAZN, ai ndan me ndershmëri historinë e tij si një futbollist i talentuar i Barcelonës. “Golden Boy 2024”, siç e quajnë, ndan detaje për fillimet e tij dhe për mënyrën se si e sheh futbollin. Në intervistën me Alberto Edjogo, Yamal thekson një koncept të rëndësishëm për të: “Presioni nuk ekziston, është diçka mendore. Duhet thjesht të mendosh për ta shijuar lojën e futbollit”.
Lamine zbërthen më tej këtë filozofi. Ai shpjegon se si kur nis të luash futbollin, fillon nga zero, kështu që presioni është një koncept që e krijon vetë. “Kur nuk luan mirë, presioni është një justifikim që e kërkon vetë. Nëse nuk mendon për të, atëherë nuk e ke,” shprehet Yamal. “Duhet vetëm të mendosh për ta shijuar lojën dhe argëtuar, sepse kështu nuk do të kesh asnjë presion. Kjo është ajo që përpiqem të bëj”.
Në përpjekjet e tij për t’u adaptuar si një lojtar i ri në Barcelonë, ai përmend mbështetje psikologjike që ka marrë nga klubi. “Është e bukur të ngjitesh në kategori, por kur je 14 vjeç dhe luan me 19-vjeçarë, nuk është e njëjta gjë. Në atë moshë bën budallallëqe, ndërsa ata janë duke paguar qiranë ose duke ngarë makinën e nënës. Psikologia e klubit më ndihmoi shumë, sepse unë isha si një ‘fëmijë i vogël’ në thonjëza”. Kjo tregon se mbështetja e duhur mund të ndryshojë gjithçka për një lojtar të ri.
Lamine faturohet se si mediat dhe rrjetet sociale e influencojnë perceptimin e tij. Ai tregon se në vitin e parë i shikonte, por vendosi të largohej nga leximi i komenteve, sidomos pas disa kritikave që mori. “Vendosa të mos i shikoja më, dhe tani nuk lexoj asgjë, edhe pse ndonjëherë miqtë më tregojnë gjëra”. Kjo dëshmon për stabilitetin emocional që ai përpiqet të ruajë në një mjedis të mbushur me presion dhe pritshmëri nga publiku.
Gjatë intervistës, Yamal ndan një mesazh të fuqishëm për fëmijët. Ai kupton rëndësinë e tij si një model frymëzimi për shumë fëmijë, sidomos ata me prejardhje marokene dhe spanjolle. “Për shkak të origjinës sime, fëmijët marokenë më kanë si referencë, edhe spanjollët gjithashtu, sidomos pas Europianit 2024. Jam shumë krenar për këtë”. Ai e di se realizimi i ëndrrave të tij mund të jetë një frymëzim për të tjerët që ndjekin të njëjtat hapa në botën e futbollit.
Një episod emocional që e shoqëron gjatë karrierës së tij është reagimi i nënës së tij ndaj sharjeve raciste që mori në ndeshjen kundër Real Madridit. Ai kujton: “Nëna ime u shqetësua shumë, sepse e pa në telefon dhe mendoi se do të isha i trishtuar. Më telefonoi e shqetësuar, por unë isha shumë i lumtur, sepse kishim fituar 4-0”. Këto situata e ndihmojnë atë të përfitojë nga çdo përvojë dhe të kuptojë vlerën e mirësisë në sport dhe në jetë.
Rreth asaj që e bën lojtari të jetë unik, ai thotë: “Jam kreativ dhe argëtues. Mund të rri një minutë pa prekur topin, por pastaj mund të bëj diçka interesante, që e bën ndeshjen më të bukur për t’u parë”. Ky stil lojë është gjithashtu rezultat i përvojave të tij nga fëmijëria. “Shkathtësinë në driblim e kam mësuar edhe falë qenve të mi. Kur im atë vinte të më merrte nga stërvitja, ata më ndiqnin nga pas, sepse nuk kishin zinxhirë dhe unë duhej t’i shmangia”. Këto trajtime krijuese janë shpesh ato që sjellin notat më të mira të lojës së tij.