Gjatë spektaklit të djeshëm të Big Brother VIP Albania, Gjesti ndau një pjesë të dhimbshme të jetës së tij, duke treguar momentet më të vështira që ka kaluar.
Ai rrëfeu se ka jetuar në kushte të rënda, në një shtëpi njëkatëshe ku një mur e ndante nga lopët që ushqenin familjen e tij.
Mes lotësh, ai kujtoi sakrificat e babait të tij për të mbajtur familjen dhe pranoi se në fëmijëri ishte përfshirë në rrugë të gabuar. “Kam konsumuar gjera qe nuk duhej në moshën 12-vjeçare. Nuk isha vetja, nuk e doja veten,” tregoi ai, duke shtuar se kishte kaluar periudha të errëta që e kishin çuar drejt vetërefuzimit.
Një moment i veçantë ishte kur babai i tij zbuloi përdorimin e hashashit. “Kur e mori vesh babai, ia pashë lotin në sy. Ishte shumë e vështirë,” tha Gjesti, duke kujtuar dhimbjen në sytë e tij. Ky moment tregon jo vetëm dhimbjen e një djali të ri, por edhe tensionin e marrëdhënieve familjare që mund të krijohen në situata të tilla.
Ai gjithashtu ndau se në moshën 18-vjeçare u largua nga familja për të ndjekur ëndrrën e tij në muzikë. Kjo ishte një vendim i vështirë, por ai ndjente se ky ishte hapi i nevojshëm për të arritur sukses. Ai kaloi netë të ftohta jashtë, madje edhe para studios ku kërkonte një shans, duke përballur një gamë të gjerë emocionesh dhe sfidash.
Gjatë rrugëtimit të tij, Gjesti përjetoi shumë sfida që e formuan si artist, por gjithashtu e inkurajuan atë të reflektonte mbi të kaluarën e tij. Historia e tij është një dëshmi se përpjekja për të tejkaluar vështirësitë personale është një rrugë e gjatë, por e nevojshme për të arritur ëndrrat. Ai shprehu se këto përvojat e vështira kanë ndihmuar në ndërtimin e karakterit dhe qëllimit të tij në jetë.
Në një botë ku shumë të rinj përballen me presionin e të qenit perfekt, Gjestit iu desh të pranojë të metat e tij dhe të rikuperohet nga to. “Edhe pse kam kaluar nëpër shumë vështirësi, jam këtu që të tregoj se çdo gjë është e mundur nëse lufton për të arritur diçka,” tha ai. Fjalët e tij shërbejnë si një inspirim për ata që ndihen të humbur ose të mbërthyer nga rrethanat e tyre.
Në fund të rrëfimit, Gjesti theksoi se gjithçka që bën sot është për familjen e tij: “Për ata jam këtu. Unë jetoj për ta, ata dua t’i shoh mirë dhe u kry.” Këto fjalë pasqyrojnë përkushtimin e tij për të krijuar një jetë më të mirë për ata që i do, dhe për të siguruar se historia e tij nuk përsëritet. Ai ndan besimin se çdo abuzim dhe dhimbje mund të kthehet në një forcë për të ardhmen.
Historia e Gjestit është një thirrje për t’u kujtuar se pas çdo ngjarjeje të vështirë fshihet një mësim i çmuar. Ajo na përkujton rëndësinë e njohjes dhe përballjes me vështirësitë dhe si ato mund të na ndihmojnë në zhvillimin personal dhe profesional. Gjesti është një shembull i shkëlqyer i njohjes së përvojave tona dhe shndërrimit të dhimbjes në forcë. Dhimbja e tij, dhe përpjekja për të arritur ëndrrat, është një trajmë që shumë prej nesh e fatkeqësisht e njohin.