Këngëtarja Parashqevi Simaku ka festuar Pashkët, teksa ka rrëfyer kujtimet më të bukura të fëmijërisë së saj.
Në një postim të saj në Facebook, Simaku ndante emocionet e saj për festën e Pashkës dhe kujtimet që i lidhin me të. Ajo thekson se një nga momentet më të paharrueshme të fëmijërisë së saj është ai i gjyshit të saj, i cili vinte në shtëpi me një bastun dhe me përgatitjet festive që shoqëronin këtë periudhë të shenjtë.
Për të, tradita e Pashkës ishte gjithmonë e veçantë. Gjyshi i saj, që jetoi deri në moshën 105 vjeçare, ishte një figurë qendrore në jetën e saj. Ajo kujton se si ai, me bastunin e tij, kishte një qasje të veçantë për të kaluar më shumë kohë me nipërit e mbesat e tij. Festimi i kësaj dite ishte një mundësi për të kaluar momente të çmuara së bashku si familje.
“Kujtimet më të mira që kam të fëmijërisë janë ato momentet kur gjyshi im vinte me bastun.
Të dy ia kalonim dita për ditë duke biseduar dhe duke ndarë histori nga jeta e tij,” thotë Simaku. Rrëfimi i saj na sjell një ndjenjë nostalgjie për lidhjet familjare që shpeshherë janë thelbësore për formimin e kujtimeve të bukura.
Gjyshi i saj, një njeri i mençur e me përvojë, kishte një ndikim të thellë në jetën e Parashqevisë. Ai e inkurajonte atë të pasiononte për muzikën dhe t’i jepte zë askujt tjetër përveç vetes. Këngëtarja reflekton mbi momentet kur ai këndonte këngë tradicionale, një trashëgimi që e ndihmoi atë të kuptonte vlerat e kulturës shqiptare.
“Kujtoj si ndiheshim më Pashkë, ndjejmë aromat e pjekjes së qengjit dhe bozkave tradicionale. Gjyshi im ndante një qengj me vëllain e tij, dhe vetëm gjatë kësaj feste ne mund të shijonim një kënaqësi të tillë,” shton ajo. Kjo traditë e ndarjes së ushqimit e thekson edhe më shumë rëndësinë e bashkëjetesës dhe ndarjes së gëzimit brenda familjes.
Parashqevi shprehet se në këto festivale, ajo ndiente dashurinë dhe ngrohtësinë e familjes, një ndjenjë që e bindte atë se dashuria dhe kujtesa ishin gjithmonë më të forta se çdo sfidë tjetër. Këngëtarja e njeh rëndësinë e ruajtjes së traditave dhe historive që na lidhin më njëri-tjetrin.
“Pashkët janë një mundësi për të përforcuar lidhjet tona, për të rikujtuar historitë tona dhe për të nderuar ata që kanë kontribuar në jetën tonë. Gjyshi im ishte një simbol i këtyre lidhjeve dhe ai do të mbetet gjithmonë në zemrën time,” përfundon ajo me ngrohtësi.