José Mourinho, trajneri portugez i njohur për stilet e tij të forta dhe shpesh të papritura të sjelljes, ka rikthyer kujtimet e lavdishme nga periudha e tij tek Interi, gjatë një interviste për BBC, në kuadër të dokumentarit “Si të fitosh Champions League”.
Një nga momentet më epike të karrierës së tij, e cila ka mbetur e paharruar për tifozët dhe të apasionuarit e futbollit, është gjysmëfinalja e kthimit në “Camp Nou” ndaj Barcelonës. Kjo ndeshje e veçantë dhe e tensionuar ka lënë një gjurmë të thellë në historinë e futbollit, duke e shndërruar Mourinhan në një legjendë.
Mourinho tha se të luash me 10 lojtarë në Barcelonë bëhet një moment epik. “Duhet të kesh heronj, duhet të nxjerrësh më të mirën nga çdo lojtar. Mendoj se isha brilant në mënyrën se si e organizova skuadrën atë natë”, theksoi ai. Tifozët e kujtojnë atë ndeshje si një shembull perfekt të strategjisë dhe disiplinës në futboll.
“Ne u mbrojtëm me të gjitha forcat tona, me zemër dhe shpirt. Kjo është humbja më e bukur e karrierës sime. Dhamë gjithçka, edhe pse humbëm 1-0, arritëm të kalonim në finale të Ligës së Kampionëve”, shtoi ai. Pra, humbja e mundshme u shndërrua në një fitore morale, duke i inkurajuar lojtarët dhe tifozët të besojnë në forcën e tyre.
Ajo që thekson Mourinho është se emocionet e tilla janë thelbësore për suksesin në futboll. Pavarësisht që ndonjëherë rezultati nuk është në favor, shpirtit luftarak dhe vendosmërisë iu jep një rëndësi të madhe suksesit në kompetita të larta.
I pyetur për momentin emocional të largimit të tij nga Interi, pas triumfit në Madrid dhe fitimit të Champions League, Mourinho përshkroi një situatë delikate. “U arratisa, shkova drejt autobusit për t’i përshëndetur lojtarët, por nuk ia dhashë dorën askujt. Doja të ikja. Mendoj se po të kisha hipur në autobus dhe po të kthehesha me ta në Milano, nuk do të isha larguar nga Interi”, tregoi ai.
Për Mourinho, gjetja e kohës dhe kurës së duhur për të ndarë rrugët është një vendim i rëndësishëm në karrierë. “Mosha nuk është një pengesë, por emocionet që zgjoheshin kur shihja ‘San Siron’ plot me tifozë, më ndihmuan të vendosja se ishte koha për t’u larguar”, tha ai. Kjo tregon ose një ndjenjë të fortë, ose një realizëm të thjeshtë në natyrën e futbollit.
Në përfundim, ky rrëfim i hapur dhe i sinqertë nga Mourinho pasqyron jo vetëm pasionin e tij në futboll, por gjithashtu dhe emocionet që e shoqërojnë karrierën e tij. Lokacioni, momentet e ndjeshme dhe zgjedhjet e papritura janë ato që e bëjnë futbollin kaq të veçantë. Diskutimi i këtyre përvojave është një kujtim i rëndësishëm për brezat e ardhshëm të trajnerëve dhe lojtarëve.