„Duhet të presim, Antò. Duhet të kalojë nata“. Kjo shprehje klasike napolitane përshkruan më së miri gjendjen aktuale të Napolit të Antonio Contes, që e pa veten shumë pranë dështimit në Parma, në stadiumin “Tardini”. Skuadra bardhezi po kalon një periudhë të tensionuar, ku çdo hap i gabuar mund të rezultojë në humbjen e titullit të shumëpritur.
Një mbrëmje të cilën skuadra e kaltër e mbylli sërish pa shënuar dhe pa fituar, si edhe ndaj Genoa, por barazimi në fund rezultoi pothuajse vendimtar. Pothuajse, sepse për të qenë realisht të qetë dhe të buzëqeshur, pa u gërryer më nga tensioni, Napolit i duhet ende edhe një fitore e fundit, që në javët e fundit është dëshmuar më e vështirë se ç’pritej.
Falë Pedros, që me siguri prej së dielës mbrëma quhet “Shën Pedro” në rrugët e Napolit, fati i titullit është ende në duart e vetë napolitanëve. Fitorja ndaj Cagliarit, tashmë të shpëtuar, në një “Diego Armando Maradona” që do të vlojë, do të thotë “scudetto”. Mirëpo, për ta bërë këtë, do të nevojitet një fytyrë krejt tjetër, sepse ajo që u pa në Parma ishte mëse shqetësuese.
Nuk është vetëm frika për të fituar, edhe pse ajo ekziston. Ajo që i alarmon tifozët dhe stafin e Contes është fakti që Napoli duket tërësisht i zbrazur nga energjitë, jo vetëm mendore, por edhe fizike. Një kërkesë e lartë për preformancë është vendosur mbi shpatullat e futbollistëve, dhe presioni po rritet nga çdo ditë që kalon.
Parma e Chivu, e organizuar dhe agresive, nuk i lejoi Napolit asgjë më shumë se skema bazike, pa ndonjë ide kreative apo ndryshim ritmi. Lukaku u zhduk mes mbrojtjes kundërshtare, ndërsa Politano dhe McTominay nuk patën forcë për të bërë diferencën. Sidomos ky i fundit, shpesh i detyruar të luajë shumë larg portës kundërshtare, duke e bërë më të vështirë realizimin e rasteve.
Rastet ishin të pranishme, por siç ndodh shpesh në futboll, detajet vendosin. Dhe këtë herë fatit i munguan pak centimetra. Megjithatë, ndjesia e lodhjes dhe mungesës së kthjelltësisë, e dukshme që në ndeshjen ndaj Genoa, u konfirmua edhe në “Tardini”. Kjo pa dyshim e shqetëson Conten, i cili për më tepër nuk do të jetë në pankinë në “finalen” ndaj Cagliarit, pas përjashtimit të tij në fundin e ndeshjes në Parma.
Vetëm rezultati (barazimi 2-2) nga “San Siro” i shmangu ditët e errëta në “Castel Volturno”. Tani, në orët dhe ditët që ndajnë Napolin nga “finalja” për titullin, Conte dhe stafi i tij duhet të jenë jo të mirë, por të shkëlqyer, për të zbutur tensionin dhe kontrolluar entuziazmin e një qyteti që është gati të shpërthejë festën në “Maradona”. Një pritje e gjatë dhe e dhimbshme që ka nxitur dëshira për fitore.
Duhet patjetër të fitojnë, por për ta bërë këtë duhet të gjejnë forcën për të krijuar raste, përtej lodhjes fizike dhe mendore. Napoli është përballë një sfide penguese, e cila kërkon strategji dhe vendosmëri. Mungesa e Contes në stol do të ndjejë efektin e saj, duke e bërë madje më të rëndësishme bashkëpunimin dhe koordinimin midis lojtarëve që do të mbajnë barrën në këtë ndeshje vendimtare.
Siç thonë në Napoli: “Ha da passà ‘a nuttata” – duhet të kalojë nata. E gjithë kjo do të vendoset pas arteresh një ngjarje që mund ta ndryshojë këtë sezon. Napoli ka nevojë për të treguar se mund të rimarrë frymën dhe besimin për të arritur titullin që ka qenë për shumë vite ëndërr e pamundur.