Nga çdo pikëpamje që ta shohësh, ndeshja Shqipëri-Serbi, e cila luhet sonte në “Arena Kombëtare”, nuk është thjesht një 90-minutësh futbolli. Është një përballje emocionesh të mbledhura ndër vite, një dëshmi e historisë sonë të dhimbshme, por edhe krenare. Kjo ndeshje përfaqëson një thirrje të heshtur që del nga telat e shpirtit kolektiv shqiptar: “Humbini të gjitha (ndeshjet e tjera kualifikuese në grup), veç na e jepni këtë kënaqësi sonte (fitoren)!” Një fitorë ndaj Serbisë është më shumë se një rezultat; ajo është një simbol, një përgjigje ndaj të kaluarës, dhe një angazhim për të ardhmen.
Në sfondin e kësaj ndeshjeje qëndron një pikturë historike, një kujtesë për ata që ecën drejt lirisë me pushkën mbi supe dhe flamurin në dorë, duke pasur pas tyre një popull të tërë. Presidenti serb Aleksandar Vuçiç, i vendosur përballë një pikture që tregon luftëtarët shqiptarë duke marshuar krenarë mbi trojet e tyre, kujton se sa e rëndësishme është të njohim historinë tonë dhe simbolikën e saj. Në këtë kontekst, futbolli është një luftë pa armë, por me flamur; një pasqyrë e asaj që jemi dhe çfarë duam të jemi.
Çdo faull, çdo goditje, çdo gol në këtë ndeshje do të jetë ngarkuar me histori. Nuk po luhet thjesht për kualifikimin për në Botërorin 2026; është një tejet e thellë përkatësie, një ndjenjë e drejtësisë dhe nderimi për ata që sakrifikuan për vendin e tyre. Në stadiumin modern, djemtë kuqezinj përfaqësojnë jo vetëm një skuadër futbolli, por një kauzë kombëtare, dhe është detyra e tyre të tregojnë se për çfarë po luftojnë sonte.
Ky fillim muaji qershor ka sjellë një reflektim të thellë mbi historinë, me përplasje të vjetra që ripërtrihen dhe tensione diplomatike që ndiqen nga heshtja e mbushur me emocione. Stadionet nuk harrojnë; ato mbajnë mend çdo ofendim dhe çdo akt përçmimi të kaluar. Prandaj, kjo ndeshje ka rëndësi të madh, përveç tri pikëve, është një mundësi për të dhënë një përgjigje pa dhunë dhe pa sharje. Ajo përfaqëson shpirtin e një populli të tërë.
Historia thuhet se është e shkruar me këmbë, dhe ky është momenti kur trajneri Sylvinho duhet t’i ngjallë lojtarët e tij. Çdo futbollist që ka fatin të vishet me fanellën kuqezi duhe të tregojë se çfarë do të thotë ky flamur për ata dhe për vendin e tyre. Kjo ndeshje është një mundësi unike për të rikuperuar krenarinë dhe për të dëshmuar se kuptojmë vlerat tona kombëtare.
Atmosfera sonte nuk do të jetë thjesht një përmbajtje futbolli, por një manifestim kombëtar i fortë. Refreni i çdo shqiptari, nga Tropoja në Çamëri, nga Lugina në Tetovë, nga diaspora në Londër e deri në New York, është:”Humbini të gjitha të tjerat; veç na lumturoni sonte…” Kjo dëshirë e flaktë buron nga thellësia e çdo shqiptari, dhe është një thirrje për veprim për çdo lojtar që hyn në fushë.
Kjo ndeshje nuk është thjesht një sfidë sportive, por një amanet historik që kërkon të përmbushet. Fitorja ndaj Serbisë do të jetë një përmbushje e një amaneti që nuk mund të harrohet. Pra, çdo lojtar ka një përgjegjësi të madhe; ai duhet të luajë me zemër, pasion dhe dinjitet, duke e bërë këtë ndeshje një simbol të demokracisë dhe qytetarisë europiane.
Me kauzën e fortë dhe me pasionin e shqiptarëve, çdo gol potencial që do të shënohet metamorfozohet në një ulërimë triumfuese të kombit. Fitorja sonte do të thotë gjithçka, dhe shpresat e popullit janë i vetmi motivim i nevojshëm për lojtarët në fushën e blertë. Ajo që lëviz në këtë ndeshje është shumë më tepër se një rezultat; ajo është historia, ajo është e ardhmja dhe ajo është huazimi ynë për brezat që vijnë.
Në përmbyllje, ndeshja Shqipëri-Serbi është një ngjarje që kalon përtej kufijve të një sporti. Ajo përfaqëson çdo shqiptar që dëshiron të shohë vlerat e tyre kombëtare të nderohen dhe respektohen fuqishëm. Momente të tilla janë të rralla dhe duhet të shfrytëzohen plotësisht, duke sjellë një lajm të mirë për të gjithë shqiptarët kudo që ndodhen. Sonte, ne nuk po luajmë thjesht për tri pikë; ne po luajmë për dinjitetin dhe krenarinë tonë.