Antonio Manicone, zëvendës trajneri i ekipit kombëtar të Iranit, ndan mendimet e tij rreth situatës aktuale në vend dhe shpresën për një zgjidhje paqësore.
“Taremi është mirë. Unë arrita të kthehesha në shtëpi një ditë para bombardimeve. Jam mirë dhe çdo ditë mbaj kontakte me miqtë e mi nga stafi teknik, masazhatorët dhe magazinierët, që janë ende atje. Mendimet e mia janë për ta”. Kështu u shpreh Antonio Manicone, ish-lojtar i Interit dhe aktualisht zëvendës trajner i Iranit, në një intervistë për “Radio Anch’io Sport”. Kjo deklaratë tregon se si situatat e vështira mund të prekin jo vetëm jetën e sportistëve, por edhe ato të stafit që i mbështet ata.
“Para se të largohesha, nuk kishte asnjë sinjal që mund të ndodhte diçka e tillë, – vazhdoi Manicone. – Të shoh një situatë të tillë më trishton shumë. Shpresoj që shumë shpejt të gjitha palët të arrijnë marrëveshje për armëpushim.” Këto fjalë ilustrojnë tensionet e vazhdueshme në Iran, si dhe ndikimin e tyre në jetën e përditshme, kur futbolli, që është një pasion i madh për popullin iranian, ndikohet nga ngjarje ndërlikuese politike.
Futbolli është një gjuhë universale dhe sipas Manicone, ai është një faktor që bashkon popujt. “Kur komunikoj me miqtë e mi të stafit, mundohem të flas për futboll me ta, për organizimin e miqësoreve apo grumbullimeve. Duam të besojmë se kjo situatë do të zgjidhet shpejt”, thekson ai. Kjo është një dëshmi se edhe në çastet më të vështira, futbolli mbetet një burim shprese dhe frymëzimi.
Manicone po ashtu thekson se FIFA është angazhuar të mbështesë futbollin në Iran. “Është bukur të bësh pjesë në botën e futbollit, sepse sheh vende të reja dhe përpiqesh të flasësh për gjëra pozitive si futbolli në fushë. Edhe në Iran, FIFA po bën shumë për ta çuar futbollin në nivelin e atij europian”, shprehet ai, duke treguar gjithashtu rëndësinë që ka sporti për të ndihmuar vendet në krisje.
Aventura e Manicone në Iran nisi pas një periudhe të suksesshme në Bordeaux. “Më telefonuan pas eksperiencës time te Bordeaux. Kam punuar shtatë vite me kombëtaren zvicerane, me dy Europianë dhe një Botëror. Pas Bordeaux, më telefonoi drejtori i përgjithshëm i kombëtares iraniane. Donin ta ngrinin nivelin e tyre të futbollit”, tregon ai. Kjo tregon besimin e Iranit nga ana e talentit dhe ekspertizës ndërkombëtare për të përmirësuar performancën e tij sportive.
Manicone ka qenë pjesë e zhvillimeve të rëndësishme dhe ka arritur një marrëveshje për Kupën e Azisë, duke e çuar Iranin deri në gjysmëfinale. “Më pas ramë dakord të vazhdonim deri në Botërorin 2026. Tani më kanë besuar edhe detyrën e drejtorit teknik të kombëtares olimpike, në funksion të kualifikueseve të Kupës së Azisë U-23, që do të zhvillohen në shtator”, ka përmendur ai, duke treguar për angazhimin e tij të vazhdueshëm në ngritjen e sportit në Iran.
Me kalimin e kohës, Manicone ka marrë përgjegjësi edhe më të mëdha, duke besuar se punën e tij mund ta ndihmojë infrastrukturën futbollistike iraniane. Kjo është një sfidë e madhe, por ai është optimist për të ardhmen e futbollit në vend.
Duhet theksuar se futbolli në Iran ka pasur një rëndësi të veçantë për kulturën dhe identitetin e tij kombëtar. Ai ka qenë një nga mënyrat kryesore për të mbajtur lidhje midis popullit dhe traditës, dhe gjithashtu një mundësi për të rritur ndërgjegjësimin mbi çështjet sociale dhe politike. Manicone, në rolin e tij, përpiqet t’i japë këtij sporti një dimension më të gjerë dhe të thellë.
Një mëngjes paqeje dhe sporti janë të lidhur ngushtë. Është e rëndësishme që të gjithëve t’u kujtohet se futbolli ka fuqinë të bashkojë dhe të promovojë harmoni. Ndaj, ndihmoni të rritet ndërgjegjësimi për situatat e vështira që hasin futbollistët dhe stafi i tyre.
Ju inkurajojmë të ndani mendimet tuaja në lidhje me këtë temë dhe të komentoni për mënyrat që futbolli mund të shërojë plagët e një vendi. Çfarë mendoni për zhvillimet aktuale në Iran? Doni të ndani përvojat tuaja? Na shkruani më poshtë!