Kur flasim për vendet që kanë refuzuar të njohin pavarësinë e Shteteve të Bashkuara, shumica e njerëzve mendojnë për fuqitë e mëdha si Kina, Rusia apo Koreja e Veriut.
Por një vend në veçanti i qëndron besnik politikës së tij të veçantë dhe kjo është Butani, një mbretëri e vogël budiste e vendosur në Himalaje.
Por çfarë është kaq e veçantë tek Butani që e bën këtë vend të veçantë nga të tjerët?
Ndryshe nga shumica e vendeve, Butani ka zgjedhur të mbajë një qasje unikë ndaj politikës ndërkombëtare, duke refuzuar të njohë pavarësinë e SHBA-së që nga shpallja e saj në vitin 1776.
Edhe pse SHBA shpalli pavarësinë më shumë se dy shekuj më parë, Butani ende nuk e ka njohur atë.
Kjo nuk është rezultat i mosmarrëveshjeve politike, por është rezultat i një politike të fortë neutraliteti që ky vend ka ndjekur për një kohë të gjatë.
Butani nuk ka marrëdhënie diplomatike të drejtpërdrejta me asnjërin nga pesë anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, përfshirë SHBA-në, Kinën, Francën, Rusinë dhe Britaninë e Madhe.
Qysh nga pranimi i tij në OKB në vitin 1971, ai ka pasur një fokus të veçantë në ruajtjen e identitetit dhe kulturës së tij budiste, duke mbajtur një qëndrim të kufizuar ndaj ndikimeve të jashtme.
Ndërkohë që Butani ka marrëdhënie zyrtare vetëm me disa fqinjë rajonalë, si India, Nepali dhe Bangladeshi, ai ka një mision të përhershëm në OKB në Nju Jork.
Ajo që e bën këtë vend të veçantë është se ai ruan kontakte miqësore joformale me shumicën e vendeve të botës, pa ndërhyrë në marrëdhëniet e tyre zyrtare.
Politika e Butanit nuk është e lehtë për t’u kuptuar për ata që mendojnë se shtetet duhet të mbajnë qëndrime aktive në politike ndërkombëtare.
Megjithatë, kjo qasje ofron një model të aftësisë për t’u mbajtur në një ekuilibër të prerë, duke respektuar kulturën dhe identitetin e vet.
Cili është mesazhi që Butani jep në këtë epokë të globalizmit të shpejtë? Ka një votë për ruajtjen e identitetit kulturor dhe një opozitë të fortë ndaj presionit të jashtëm.
Kjo përbën një sfidë për një botë që shpesh e sheh normalizimin si një shenjë të suksesit.
Butani, me politikën e tij të veçantë dhe qëndrim të fuqishëm, na kujton se ka zgjedhje që shkojnë përtej interesave të prekshëm.
Ajo mund të jetë një marrëdhënie diplomatike e kufizuar, por ajo që duhet të mësojmë është se për një vend i vogël, ruajtja e identitetit është gjithçka.