Më 20 korrik 1969, historia u shkrua kur Neil Armstrong bëri hapat e parë në sipërfaqen e Hënës.
Ky moment monumental, i njohur si misioni Apollo 11, shënoi një arritje të jashtëzakonshme për njerëzimin.
Megjithatë, ky sukses ka qenë i shoqëruar me një mori teorish konspirative që e vënë në dyshim vërtetësinë e këtij misioni historik.
A është ulja në Hënë një mashtrim i madh?
Teoritë konspirative rreth uljes në Hënë kanë ekzistuar që nga ajo kohë, duke ndarë opinionet e njerëzve. Disa besojnë se NASA ka manipuluar provat për të fshehur të vërtetën, ndërsa të tjerë mbështeten në fakte shkencore për të mbrojtur autenticitetin e misionit. Kjo ndarje mendimesh ka krijuar një debat të fortë dhe të vazhdueshëm.
Një nga kritikët më të njohur është Bill Kaysing, një ish-inxhinier i NASA-s, i cili publikoi librin “We Never Went to the Moon”.
Kaysing argumentoi se teknologjia e asaj kohe nuk ishte e mjaftueshme për të realizuar një mision të tillë dhe se ulja në Hënë ishte një mashtrim i orchestruar për të përfituar nga presioni politik i Luftës së Ftohtë. Ai shprehu dyshimin e tij duke thënë: “Nuk shkuam kurrë atje. Teknologjia nuk e lejonte një gjë të tillë.”
Një tjetër zë kritik është ai i Dr. John G. Leake, një specialist në optikë, i cili ka vënë në dyshim cilësinë e fotografive të misionit. Ai thekson se dritat dhe hije të ndryshme në fotografitë e Hënës sugjerojnë përdorimin e dritave artificiale, duke e bërë të dyshimtë autenticitetin e tyre. “Në një mjedis pa atmosferë, është e pamundur që objektet të duken kaq qartë,” ka thënë ai.
Një tjetër shqetësim vjen nga fizikanët rusë, të cilët në vitin 2002 argumentuan se rrezatimi i Brezit të Rrezatimit Van Allen do të kishte vrarë astronautët nëse ata do të ishin fluturuar përtej tij. Dr. Anatoli Petrov shprehu frikën se niveli i rrezatimit ishte shumë i lartë për të përballuar me teknologjinë e asaj kohe, duke e bërë udhëtimin në Hënë të pamundur.
Megjithatë, shumë prova shkencore mbështesin vërtetësinë e uljes në Hënë. Astronautët e Apollo sollën në Tokë 382 kilogramë mostra hënore, të cilat janë analizuar dhe dalluar nga guri i Tokës. Dr. Harrison Schmitt, gjeologu i vetëm që shkeli në Hënë, theksoi se këto mostra janë të ndryshme nga çdo gjë që kemi parë ndonjëherë, duke ofruar prova të forta për autenticitetin e misionit.
Përveç mostrave, astronautët lanë pasqyra të quajtura Retroreflektues Laser në Hënë, të cilat ende përdoren për matjen e distancave midis Tokës dhe Hënës. Kjo është një tjetër dëshmi e pranisë së objekteve të krijuara nga njeriu në Hënë, duke e forcuar besimin në vërtetësinë e misionit.
Është e rëndësishme të theksohet se mijëra njerëz, përfshirë inxhinierë dhe shkencëtarë, ishin të angazhuar në misionet e Apollo. Një mashtrim i tillë do të ishte i pamundur për t’u mbajtur sekret.
Edhe Bashkimi Sovjetik, armiku i atëhershëm i SHBA-së, nuk e kontestoi kurrë vërtetësinë e uljes në Hënë, duke e pranuar atë si një arritje të vërtetë. Kjo ngjarje mbetet një simbol i aftësisë njerëzore për të arritur ëndrrat e mëdha.