Sipari i Botërorit për Klube u ngrit me barazimin mes egjiptianëve të Al-Ahly dhe amerikanëve të Inter Miami të Lionel Messi. Ky kompeticion, që aspiron të përfaqësojë një globalizim të futbollit, ka ngjallur debate të thella në komunitetin futbollistik. Një shumëllojshmëri mendimesh janë të pranishme, por një tingull në veçanti ka dalë në pah: ai i Jorge Valdanos, ish-futbollist dhe trajner i njohur.
Valdano, në një editorial të tijin në “El País”, ka shprehur një kritikë të ashpër ndaj këtij formati të ri të kompeticionit. Ai thotë se Botërori i ri për Klubet tregon se si paraja ka fituar një pozicion dominant, duke e lënë futbollin në një situatë delikate. “Ky lloj Botërori është më shumë një deklaratë e interesave sesa një reflektim i vlerave të sportit,” shkruan ai.
Një pikë e rëndësishme që Valdano thekson është hendeku i madh midis ekipeve të gjigantëve europianë dhe atyre nga kontinente të tjera. Ai e përshkruan këtë scenario si një garë të parregullt, duke vënë në dukje se edhe skuadrat nga Amerika e Jugut, të njohura për fuqinë e tyre, nuk e arrijnë dot të përballen me klubet europiane, pasi shumë lojtarë të talentuar ndihen të detyruar të braktisin vendet e tyre në kërkim të mundësive më të mira.”
Argumenti i Valdanos rreth forcës narrative të këtij “circusi” është i rëndësishëm, duke u shqetësuar se ndërsa disa ndeshje janë tërheqëse, të tjera përfundimisht janë të mërzitshme. Ai ngre pyetjen se kush e mendon ndonjëherë për tifozët, të cilët janë të detyruar të përballen me një format që duket se përjashton emocionet e vërteta të sportit.
Një tjetër aspekt që Valdano trajton është rritja e lëndimeve muskulore. Ai pohoi se që nga viti 2020, këto lëndime janë rritur me 25%, duke nënkuptuar se intensiteti dhe ngarkesa e lartë e ndeshjeve kanë ndikim të drejtpërdrejt në shëndetin e lojtarëve. “Koha për stërvitje është ulur, dhe shumë e menaxhimit të shëndetit mendor është thuajse zero. Çdo ndeshje është një betejë, dhe lodhja e lojtarëve po forcon rrezikun e saj,” shprehet Valdano.
Kjo situatë përfshin gjithashtu një paradoks të madh në futbollin modern. Duke luajtur 60 ose 70 ndeshje në vit dhe duke u përballur me fluturime të gjata ndërkontinentale, lojtarët janë të detyruar të kalojnë përtej kufijve të tyre dhe të ofrojnë maksimumin e tyre në çdo ndeshje. Në këtë mënyrë, Valdano sugjeron se ata bëhen bashkëfajtorë në këtë devijim komercial dhe shfrytëzues të sistemit.
Në ditët e sotme, është e lehtë të shohësh se kjo situatë ka krijuar një atmosferë ku pasuria dhe fitimi janë prioritete kryesore për klubet dhe lojtarët. “Nuk ka pushim në ofertat e tyre, dhe ndonëse shumë prej tyre fitojnë më shumë se sa kishin ëndërruar, ata shpesh janë të heshtur për shfrytëzimin e tyre, pa e prishur dot magjinë që kjo shfaqje sjell,” pohon ai.
Për më tepër, Valdano e shohin Botërorin për Klube si një kapitull të ri të një oreksi ekonomik që e vë futbollin përballë vetes. Ai thekson se tragjedia qëndron në faktin se nuk ka asnjë viktimë të dukshme që të ngrejë zërin për këtë situatë alarmante. “Klubet kërkojnë më shumë të ardhura, lojtarët ndjekin miliona, ndërsa ne tifozët vazhdojmë të konsumojmë atë që e kritikojmë,” përfundon ai.
Botërori për Klube mund të mos jetë rrënja e problemit, por është pezmi më i fundit në një pasqyrë plot kontradikta. Ky kompeticion po bëhet një udhëheqës i të ardhmes së futbollit, ku emocionet dhe dashuria për lojën janë në rrezik të humbasin në një atmosferë që paraja dhe biznesi dominon mbi çdo gjë. Si rezultat, tifozët e pasionuar, që ndiejnë nostalgji për era më të thjeshta dhe më të vërteta të futbollit, ndihen gjithnjë e më larg nga të mirat e lojës që dikur i bënte ata të lumtur.”