Ngjarja e fundit në spektaklin “Big Brother VIP Albania”, ku konkurrenti i eliminuar Jozefin Marku goditi fizikisht dhe rrëzoi në tokë Gjestin gjatë transmetimit live, ka nxitur reagime të shumta jo vetëm nga publiku dhe mediat, por edhe nga figura të politikës.
Ky incident jo vetëm që ka tensionuar atmosferën e programit, por gjithashtu ka hapur një debat të gjerë mbi natyrën e dhunës në media dhe përgjegjësinë e personazheve publikë. Është e qartë se momentet dramatike si këto tërheqin vëmendjen e publikut, por çfarë ndodhi në këtë rast është një pasqyrë shqetësuese e një kulture që shpesh toleron dhunën si mjet për të zgjidhur konflikte.
Një ndër komentet më të debatueshme vjen nga Eduart Ndocaj, kandidat për deputet në Koalicionin Euroatlantik të drejtuar nga Lulzim Basha. Ndocaj reagoi në rrjetet sociale me një postim që shumë interpretojnë si mbështetje për aktin e dhunshëm të Jozit. Kjo ka nxitur një diskutim të madh në rrjete sociale, ku përdoruesit kritikojnë avokatin e dhunës në çdo formë.
“Mos luj me kryqin e Krishtit o i pafytyrë”, shkruan Ndocaj në një postim ku publikohet momenti i sulmit. Kjo deklaratë ka shkaktuar jo pak kritika dhe indinjatë, duke u konsideruar si një nxitës i gjuhës së urrejtjes. Në një kohë kur dhuna e çdo lloji është dënuar gjerësisht, reagimi i Ndocajt duket i papërshtatshëm dhe i patolerueshëm.
Deri tani, nuk ka pasur një sqarim apo distancim zyrtar nga ana e Koalicionit Euroatlantik apo liderit të tij lidhur me këtë deklaratë. Kjo heshtje është e habitshme, duke pasur parasysh se figura të tjera publike kanë marrë qëndrim të qartë për të dënuar çdo formë dhune, qofshin ato në media apo në jetën e përditshme.
Incidenti i dhunshëm ka bërë jehonë në mediat sociale, ku shumë përdorues e kanë shprehur indinjatën e tyre dhe kërkuan përgjegjësi nga autorët e shfaqjes dhe figura të tjera politike. Ka pasur thirrje për një vlerësim të kujdesshëm të përmbajtjes së emisoneve që përmbajnë elemente të dhunës dhe të njëjtës shqip dhe shqetësim për rritjen e trajtimit të dhunës si një formë entertainmenti.
Në vitin e fundit, ka pasur një rritje të dukshme të incidenteve të ngjashme në programe realiteti, ku dhuna shpesh ndodhet në qendër të skenave të diskutueshme. Kjo tregon se ka një nevojë urgjente për të rivlerësuar standardet etike të shfaqjeve dhe rolin e mediave në formimin e qëndrimeve shoqërore ndaj dhunës.
Duhet theksuar gjithashtu se reagimet e tilla nga figura publike si Ndocaj nuk ndihmojnë në krijimin e një ambienti më të sigurt. Përkundrazi, ato kontribuojnë në normalizimin e dhunës dhe krijojnë një klimë frike për ata që merren me ngjarje të tilla. Si shoqëri, është detyra jonë të përgjigjemi me seriozitet ndaj këtyre çështjeve dhe të kërkojmë një qasje më të përgjegjshme dhe të kujdesshme pas çdo incidenti të tillë.
Së fundmi, është e nevojshme të njihet roli i mediave dhe politikës në luajtjen e përgjegjësive të tyre në luftimin e dhunës dhe urrejtjes, duke ofruar një model më pozitiv për brezat e rinj dhe duke ndihmuar në krijimin e një kulture paqeje dhe respekti të ndërsjellë.