Ajo lindi një vit pas një tragjedie që la plagë të pashërueshme në familjen e saj.
Vëllai i parë, që kishte lindur me shenjën e Dragoit, humbi jetën në një aksident të rëndë. Dhimbja ishte aq e thellë, sa nëna e saj nuk pranonte të fliste për të. Por ai vëlla, i ndjerë si një shenjë e Zotit, i doli në ëndërr të gjithëve dhe vendosi emrin e saj: Danela.
Në moshën 1 vjeç, ajo u bë trashëgimtarja e një dhimbjeje që nuk i përkiste. Në moshën 10-vjeçare, përjetoi një tjetër humbje të madhe – nënën e saj, e cila ndërroi jetë nga kanceri në moshën 42-vjeçare.
“Na mësoi të jetonim pa të, ndonëse asnjëherë nuk ishim gati,” rrëfen Danela. Kjo periudhë e jetës së saj e shndërroi Daniela në një vajzë të fortë, e cila filloi të kuptonte se jeta është e përbërë nga ngjarje të vështira dhe momente gëzimi.
Përveç tragjedisë që e shoqëroi, Danela e kuptoi se duhej të ishte e fortë për të përballuar goditjet e jetës. Një dramë tjetër e madhe e pritshme azhurnoi jetën e saj në një mënyrë që as ajo nuk e kishte imagjinuar.
Në moshën 14-vjeçare, ajo u fejua me mblesëri nga babai i saj. “I thoja gjithë rrugës ku po më çon, jam fëmijë,” kujton ajo me një zë të vogël. Djali ishte 32 vjeç, një humbje lirie e përjetuar nga një fëmijë ende. E trembur, por pa zë, ajo tha “po”, duke e kuptuar se ndihma dhe mbështetja që i nevojiteshin ishin të njëjta si ato që humbte.
Ajo kaloi një kohë të shkurtër në shtëpinë e tij, deri sa një ditë e dobtë vendosi t’i thoshte “mjaft”. Një mëngjes herët, pas një nate të vështirë, Danela mori autobusin dhe iku, duke braktisur pas tij një jetë që e kishte frymëzuar të ndjehej e mbyllur. Duke lënë pas një marrëdhënie të dhimbshme dhe një martesë të imponuar, ajo filloi të ndihte se jeta kishte ende shpresë për të.
Një dashuri tjetër dhe një bashkëjetesë shtatëvjeçare e bënë Danela-n të përjetonte një tjetër fazë të jetës së saj. Megjithatë, sfidat nuk ishin larg, duke e detyruar edhe një herë ta vlerësonte veten. Përpjekjet për të dhënë fund jetës u bënë të shpeshta, dhe Danela ndjeu se gjithçka po e ndihmonte të kuptonte se ajo mund të ishte më e më forte se sa ndihmoi të besohej.
Shqipëria nuk ishte më vendi i saj i vetëm; ajo vendosi të udhëtonte drejt Italisë, fillimisht në Napoli, ku punoi në bujqësi. Ajo e shfrytëzoi atë përvojë si një mundësi për të mbledhur forcën që kishte nevojë për të vazhduar përpara. Pas disa muajsh, ajo u transferua në Maltë, ku arriti të mësonte anglisht dhe të hapte një rrugë të re në botën e modelingut.
Daniela tani jeton një jetë që reflekton një rrugëtim të plotë me përballje të mëdha, por gjithashtu një forcë të jashtëzakonshme për t’u ngritur mbi çdo pengesë. Në vend që të lejohej nga dhimbjet, ajo krijoi një identitet të ri, i cili solli ngjyrë dhe dritë në jetën e saj. Ajo është një shembull i përkryer se si forca dhe qëndresa mund të tejkalojnë cdo lloj tragjedie.
Duke përfunduar, historia e Danelës na mëson se pavarësisht se sa e vështirë mund të jetë jeta, shpresa dhe guximi janë të gatshme për ato që duan të luftojnë. Ajo është një tregim frymëzues që na bën të mendojmë më thellë për forcën që ne gjithashtu kemi brenda vetes.
