Në qendër të një debati të fortë mbi rolin e gjyshërve në rritjen e fëmijëve, opinionistja Neda Balluku ka ngjallur reagime të ndara në rrjetet sociale, duke theksuar se nuk është e drejtë të ngarkohen gjyshërit me detyrat e rritjes së nipërve dhe mbesave.
Një mesazh i fuqishëm nga Neda Balluku, i publikuar përmes një videoje të realizuar në Parkun e Liqenit në Tiranë, ka hapur një debat të intensifikuar.
Ajo shprehet se prindërit e rinj shpesh u besojnë gjyshërve rritjen e fëmijëve të tyre, duke theksuar se kjo është një formë diskriminimi ndaj tyre dhe një barrë e rëndë për gjyshërit. “A ka mundësi të mos ia lini prindërve tuaj kalamajtë se ua nxitë jetën?” pyet ajo retorikisht, duke e shprehur këtë shqetësim përmes përvojave personale dhe të shoqërisë që e rrethon.
Polemika ka përfshirë edhe gazetarën e njohur Sonila Meço, e cila me një mesazh të gjatë është përgjigjur ndaj kritikave, duke ndarë përvojën e saj si nënë dhe si pjesë e një sistemi të rreptë që shpesh është privatisht e shkarkon përgjegjësinë për rritjen e fëmijëve. “Fëmija është një pasuri publike,” thotë ajo, duke e quajtur cinike diskutimin rreth gjyshërve si ‘të dënuar’ që duhet të mbajnë mbi shpinë barrën e rritjes së nipërve e mbesave.
Më tej, Meço thekson se shumë prindër nuk kanë mundësinë të zgjedhin opsione të tjera për rritjen e fëmijëve të tyre. “Shumë nuk e kanë luksin e zgjedhjes; ose, më saktë, sistemi nuk ua lejon,” vëren ajo. Ajo i bën thirrje shoqërisë që të kuptojë se jo të gjithë kanë të njëjtat mundësi, dhe se veprimet e prindërve shpesh janë të detyruara nga rrethanat e jetës.
Gazetarja qëndron e fortë me përvojën e saj personale, duke kujtuar periudhat e vështira kur puna në media e kishte detyruar të punonte pa ndihmë dhe pa orar. “E kam provuar mbi shpinë, kur puna në media më mbante pa orar… Prindërit e tim shoqi ishin shpëtimi për një familje të re,” thotë ajo, duke e ilustruar realitetin e disa familjeve, të cilat përballen me sfida të papërballueshme.
Ajo sqaron se realiteti i të shumicës së familjeve është i vështirë dhe se bora është e pamëshirshme, duke theksuar: “Kur punon nga mëngjesi në darkë, për një rrogë që nuk mjafton, kur çerdhja është e mbipopulluar, çfarë mund të bësh tjetër përveçse t’u thuash gjyshërve: ‘Ma mbani dhe kësaj here!’?”
Edhe pse prindërit dhe gjyshërit e njohin lodhjen, Meço beson se problemi është më i madh dhe përfshin një mungesë të politikave sociale që mbështesin familjet dhe fëmijët. “Shteti nuk ofron kujdes real për fëmijët e vegjël. Çerdhet dhe kopshtet publike nuk i përmbushin nevojat dhe janë të mbipopulluara,” thekson ajo, duke bërë thirrje për reforma të domosdoshme që ndihmojnë prindërit në këtë drejtim.
Me këto mesazhe, ajo përfundon duke reflektuar mbi mungesën e politikave që ndihmojnë prindërit dhe fëmijët. “Të bëhesh prind sot është një barrë private në një shtet që s’ka asnjë përgjegjësi publike.”
Reagimi i Sonila Meços është mirëpritur gjerësisht nga ndjekësit, të cilët ndihen të përfaqësuar në këtë realitet të vështirë social dhe ekonomik. Me këtë situatë, ata shpesh shohin gjyshërit si hallkën e vetme që mund të mbajë të qëndrueshme një familje të re. Çfarë mendoni ju? A është kjo një mungesë përgjegjësie ndaj brezit të vjetër, apo mungesë mbështetjeje ndaj brezit të ri?
