Italia ka përjetuar një transformim të dukshëm, por ende nuk ka arritur të arrijë forcën e rivalëve të saj europianë më të fuqishëm, siç janë Franca dhe Gjermania.
Pas ndeshjes së fundit në “San Siro” kundër Gjermanisë, trajneri Luciano Spalletti theksoi se penaltitë u bënë shkak për disfatën, megjithatë performanca e skuadrës së tij zbuloi shumë më tepër sesa rezultati përfundimtar. Statistikat tregojnë se Italia kishte një numër më të lartë të gjuajti dhe raste të pastra për të shënuar, por nuk arriti ta shfrytëzojë këtë mundësi siç duhej.
Spalletti e përshkroi ndeshjen si “një paraqitje pozitive”, duke e lavdëruar skuadrën për leximin e mirë të lojës. Italia e kuptoi shpejt se nuk mund të fitonte përmes zotërimit të topit, duke lënë këtë aspekt në duar të Gjermanisë. Në pjesën e parë, skuadra e Nagelsmann kishte pakësuar vështirësitë për Donnarummën, por në pjesën e dytë, goditjet ajrore i shkaktuan probleme.
Pozicionimi i gabuar në harkime dhe prekjet standarde vazhdojnë të jenë një shqetësim për Italinë, dhe ky vit ka treguar se paraqitjet e tilla vazhdojnë të shkaktojnë humbje të dhimbshme. Gabimet e mbrojtjes janë të dukshme, dhe akoma më shumë duhet punuar në përmirësimin e tyre.
Italia kishte disa mundësi për të shënuar, me Moise Kean që kishte një rast të shkëlqyer, por portieri gjerman, Baumann, ishte në formë të shkëlqyer, duke e ndalur Itali në momentet vendimtare. Ky faktor luajti një rol kyç në ruajtjen e rezultatit, pas goditjeve të zakonshme dhe tentativave të Shqipërisë për të rikuperuar golin e humbur.
Pas një Kampionati Europian të dështuar vitin e kaluar, Italia po kalon një proces të rëndësishëm transformimi tactik. Mbrojtja me tre lojtarë e Spallettit është themeli mbi të cilin ai ka filluar të ndërtojë një skuadër të re, që po kërkon të dalë nga hije e rezultateve të mëparshme të dobëta që përjetoi.
Megjithatë, kjo humbje e dytë radhazi është një shenjë alarmante për tifozët italianë, pasi nuk ndodhte prej më shumë se një dekade. Arsyeja kryesore lidhet me forcën e kundërshtarëve. Gjermania dhe Franca janë skuadra të nivelit më të lartë, dhe Italia ende nuk ka arritur të inkuadrohet plotësisht në këtë nivel të lartë. Edhe pse ka një grup lojtarësh të talentuar, nuk kanë mjaftueshëm individë me kalibrin e Musiala ose Sané.
Gjithashtu, moshat mesatare të skuadrave ishin të ndryshme: Italia kishte një mesatare prej 25.6 vjeç, ndërsa Gjermania 28.8 vjeç, duke theksuar një dallim nënkuptimplotë në përvojën dhe sigurinë në momente kyçe të ndeshjes.
Për më tepër, ndryshe nga Gjermania, që ka lojtarë si Tah dhe Rüdiger që kombinojnë forcën fizike me teknikat e larta, Italia gjithashtu duhet të përmirësojë këtë aspekt me qëllim që të kthehet në nivelin e nevojshëm për të konkurruar me elitën e futbollit europian.