Le ta fillojmë me një bazë. Juventusi duhet të kualifikohet në Ligën e Kampionëve të sezonit të ardhshëm. E përkthyer: deri tani, vendi i katërt është “basti” i fundit i një sezoni të komplikuar, që i ka parë bardhezinjtë të humbasin Superkupën e Italisë dhe të eliminohen para kohe nga “Coppa Italia” e Liga e Kampionëve.
Fakti që skuadra duhet të gjejë forcat për ta mbajtur vendin e katërt deri në fund të sezonit është thënë, nënvizuar dhe ripërsëritur nga të gjithë: Thiago Motta, Giuntoli e drejtuesit e tjerë bardhezinj. Arsyet janë ato të rezultateve sportive dhe prestigjit, por gjithashtu e kryesisht të lidhura me faktorët ekonomikë, të planifikimit për të ardhmen.
Për të dhënë një ide: faza e grupeve e edicionit të këtij viti ka sjellë rreth 65 milionë euro në arkat e Juventusit. Këto para kanë mbuluar pjesërisht blerjet e mëdha të verës së kaluar dhe, për perspektivën e ardhshme, do të shërbejnë (duhet të shërbejnë) për të mbështetur shumë rritjet e shtrenjta që do të hyjnë në bilanc në muajt në vijim.
Kolo Muani i ka befasuar pozitivisht të gjithë që prej ditës kur mbërriti në formë huazimi nga PSG. Aq shumë sa që Juventusi ka nisur bisedimet për një blerje të mundshme në fund të sezonit. Drejtimi është i duhuri, por për kartonin e tij, kampionët e Francës do të kërkojnë jo më pak se 50 milionë euro. Një bisedë shumë e ngjashme është edhe për Conceição.
Huazimi i tij është i shtrenjtë (7 milionë euro) dhe “fsheh” një lloj mundësie me Porton, e cila për ta lënë të largohet, kërkon 30 milionë euro. A mund të bisedohet me këtë kushtëzim ekonomik? Mendohet se po, duke parë shpenzimet e mëparshme, por për të dy kartonët e lojtarëve në fjalë, të huazuar, do të nevojiteshin jo më pak se 80 milionë euro.
Pastaj janë të tjerët: Kelly ka një detyrim prej 14.5 milionë eurosh (të pagueshme në 3 periudha). Renato Veiga është në huazim të thjeshtë, por për ta blerë nga Chelsea do të duhen jo më pak se 30 milionë euro. Pastaj vjen Nico Gonzalez, për të cilin detyrimi i blerjes është i përcaktuar në 25 milionë euro (të pagueshme në 3 periudha) dhe Di Gregorio.
Detyrimi i blerjes së portierit është 13.5 milionë euro (të pagueshme gjithashtu në 3 periudha). Një total më i madh se 160 milionë euro, shifër shumë e madhe që, përveç vendimeve të veçanta teknike që do të merren në fund të sezonit, tregon qartë pse për Juventusin është jetik kualifikimi në Ligën e Kampionëve të sezonit të ardhshëm.
Një kualifikim në Ligën e Kampionëve do të sigurojë një rritje të konsiderueshme të të ardhurave për Juventusin, dhe kjo është një faktor thelbësor për stabilitetin financiar të klubit. Çdo vit, pjesëmarrësit në këtë turne prestigjioz përfitojnë dëshira të mëdha monetare dhe mundësinë për të investuar në përforcimin e skuadrës së tyre.
Prandaj, për Juventusin, edhe pse e ardhmja është paqartë dhe përballë sfidave të mëdha, ajo që është e sigurt është që vendi i katërt në këtë sezon është më shumë se thjesht një pozicion në tabelë; është shpëtimtari i një projekti afatgjatë dhe ambicioz për t’u rikthyer në majat e futbollit evropian.
Ashtu si çdo skuadër e madhe, Juventusi ka nevojë për stabilitet financiar për të mbështetur strategjitë e tij të blerjeve dhe zhvillimit të lojtarëve. Ngjarjet e fundit janë një këmbanë alarmi për tifozët e Juventusit, të cilët shpresojnë për një të ardhme më të ndritur, e cila padyshim do të varet nga fuqia e ekipit për të qëndruar në vendin e katërt dhe për të siguruar vendin në Ligën e Kampionëve.