Një debat i ashpër është zhvilluar mbrëmë mes Xuxit dhe Xhenetës, duke bërë që shikuesit të mbeten të intriguar dhe të diskutojnë për tema të rëndësishme lidhur me identitetin dhe njohjen e Kosovës.
Gjatë këtij debati, tensioni ishte i ndjeshëm. Xheneta, një nga figurat kryesore, i tha Xuxit se ajo mund të jetë vajza e tij, gjë që ka sjellë një përgjigje të fortë nga ana e tij. Xuxi, duke refuzuar këtë mundësi, shprehu dyshimin e tij se ai mund të ketë një vajzë si Xheneta.
“Ti s’mundesh me qenë baba jem se baba jem mu nuk më ka lënë,” iu kthye Xheneta, duke e bërë situatën edhe më dramatike. Kjo ndërveprim na kujton se si çështja e identitetit dhe marrëdhënieve familjare mund të shkaktojë tensione të forta mes individëve.
Po ashtu, Xuxi ia kthen Xhenetës se “ti s’di kush është kryeqyteti i Kosovës”, duke e vendosur debatin në një kontekst më të gjerë. Këtu ai nënkupton se ndjenja e kombësisë dhe njohuria për shtetin janë elemente të rëndësishme që duhen marrë parasysh para se të flitet për familjaritetin ose lidhjet personale.
Xheneta nuk ngurroi t’i përgjigjej: “Vjosa Osmani,” duke e bërë këtë afirmim me shumë siguri. Çfarë do të thotë kjo për të? A është një shenjë se ajo është e vetëdijshme për situatën politike në vendin e saj, apo thjesht një gabim nga ana e saj?
Ky debat hedh dritë mbi një problem më të gjerë në shoqërinë kosovare, ku edukata dhe njohuritë politike shpesh nuk janë të barabarta mes intelektualëve dhe masës. Një kërkesë për edukim më të mirë dhe informim më të plotë është e dukshme.
Pjesëmarrësit në debat ishin të ndarë në dy grupe; disa përkrahën qëndrimin e Xhenetës, duke e parë atë si një përfaqësuese të gjeneratës së re të Kosovarëve që janë më të edukuar mbi situatën politike, ndërsa të tjerë e mbështetën Xuxin, duke e konsideruar atë si një veteran që e njeh mirë historinë e vendit.
Debatet e tilla janë të rëndësishme për trajtimin e çështjeve të identitetit dhe njohjes ndërkombëtare të Kosovës. Ato tregojnë se si mendimet e individëve mund të ndikojnë në perceptimin e shoqërisë dhe politikës. Një shoqëri e fragmentuar, siç është ajo kosovare, ka nevojë për dialog konstruktiv për të arritur një kuptim të përbashkët dhe për të ndihmuar në ndërtimin e një të ardhme të qëndrueshme.
Ky incident mund të shërbejë si një paralajmërim për të gjithë që diskursi publik duhet të përmirësohet dhe se çdo individ, pavarësisht nga pozita e tij, duhet të jetë i informuar dhe i hapur për debat. Vetëm në këtë mënyrë, Kosova mund të ecë përpara dhe të krijojë një ambient ku të gjithë ndihen të përfshirë në ndërtimin e një identiteti kombëtar të fortë.
