Në një mbrëmje të ngrohtë mes banorëve dhe moderatorëve të “BBV”, tensioni u rrit kur Laert Vasili kreu një deklaratë të fortë që preku temën e nacionalizmit dhe akuzave të ndërsjella.
Në këtë mbrëmje të veçantë, Laerti iu drejtua Marin Memës duke i thënë se” Më është ndaluar të përdor kartën e nacionalizmit. Jam akuzuar, jam akuzuar edhe nga Gjesti që përdor kartën e atdhetarit, a thua se karta është karton i kuq që del në futboll ose karton i verdhë.”
Kjo deklaratë nxori në pah një nga temat më të nxehta të diskutimeve në shoqërinë shqiptare. Nacionalizmi, si një koncept historik dhe social, shpesh përdoret për të përforcuar identitetin kombëtar, por në disa raste, ai mund të shfrytëzohet si një mjet manipulimi. Debati u bë edhe më i ndezur pas reagimit të Gjestit, i cili e përgënjeshtroi Laertin duke thënë: “Ke përdorur kartën në lojë.”
Reagimi i Laertit ishte i fortë: “Po gënjen dhe po mashtron. Këtu me mua mos mashtro, po flas me Marinin, çfarë të duhet ty?” Kjo situatë e tensionuar pasqyron një realitet më të gjerë që ndodhet në shoqërinë tonë, ku akuzat dhe kundërakuzat për përdorimin e nacionalizmit mund të ndikojnë në marrëdhëniet ndërnjerëzore dhe përceptimin publik.
Për më tepër, ky debat e sjell në pah nevojën për të reflektuar mbi atë si e kuptojmë nacionalizmin në kontekstin e sotëm. A është ai një mjet për të mbrojtur identitetin tonë, apo në të vërtetë, është një burim i përçarjes dhe konfliktit? Një pyetje që duhet adresuar me kujdes dhe serozitet në shoqërinë tonë moderne.
Në këtë debatin e hapur, edhe Gjest është theksuar se “Je duke dalë keq”, një komnet që tregon se tensione dhe opinione të ndryshme janë të pranishme në këtë mjedis. Çdo reagim dhe çdo fjalë që thuhen në këto debate kanë një ndikim të rëndësishëm në publik. Pra, a duhet të jemi të kujdesshëm në atë që themi dhe si e përdorim nacionalizmin?
Përfundimisht, debati mes Laertit dhe Marinës hap një dialog të rëndësishëm për reflektim mbi vlerat dhe kuptimin e nacionalizmit në jetën tonë përditshme. Në një botë gjithnjë e më globale, ku kufijtë po bëhen gjithnjë e më të lëngshëm, është thelbësore të kuptojmë se si ndjehemi për vendin tonë dhe çfarë dëshirojmë të jemi si komb. Le t’i japim vetes mundësinë të flasim hapur dhe ndershmërisht për këto çështje, pa frikën e ndëshkimit për qëndrim që mund të kemi.