Muaj pas ngjarjes që tronditi publikun – kur Mevlani, gjatë qëndrimit të tij në Big Brother VIP Kosova, u surprizua nga një vajzë që e identifikoi si partneren e tij dhe i dha lajmin për shtatzëninë – më në fund ka ardhur reagimi i shumëpritur nga ish-e dashura e tij, Livia Brunga.
Në një rrëfim të gjatë emocional, Livia thyen heshtjen për herë të parë dhe flet hapur për prapaskenat që, sipas saj, janë deformuar me qëllim në publik. Ky është një moment delikat, jo vetëm për të, por edhe për të gjithë ata që e ndjekin historinë e saj.
“Jam lodh. Jam lodh te ndjej në lëkurë një paragjykim që nuk ka lidhje me mu, nuk ka lidhje me historinë teme.” – fillon ajo, duke sqaruar se për një kohë të gjatë ka duruar dhe ka heshtur vetëm që të mos përplaset në publik. Një thirrje për ndihmë apo mbështetje kaq e thjeshtë, por që merr një ngjyrë të thellë nga përvoja e saj.
Ajo pranon se pjesa më e vështirë nuk ishte thjesht tradhtia, por fakti që ka mbrojtur dhe toleruar dikë që nuk mori kurrë përgjegjësi. “Personi që nuk diti kurrë me marrë një përgjegjësi, dhe luajti në format më të pista me mu, me prindërit e mi.” Këto fjalë ilustrojnë pasigurinë dhe zhgënjimin e saj.
Reagimi i saj i drejtpërdrejtë zbardh dinamikat e një lidhjeje që, sipas saj, nuk ishte as një “romancë e fshehtë” dhe as një lidhje e paqartë. Ajo e thotë qartë: “Jo, nuk jam shkatrruesja e as një çifti. Çifti ishte i imi.” Këto fjalë shprehin fortësinë dhe guximin për të drejtën e saj në histori.
Livia sulmon drejtpërdrejt narrativën publike që, me të shfaqur vajza tjetër me lajmin për një shtatzëni, e vendosi veten e saj në rolin e gruas së panevojshme. “Jo, nuk e bën një shtatzëni e ndodhur dy netë nëpër hotele një vajzë të jetë ‘zonja’ e situatës.” Kjo është një kritikë e hapur për mënyrën se si mediat dhe opinioni publik shpesh formojnë qëndrime pa njohur të gjithë historinë.
Ajo vijon më tej, duke thënë se ajo çka është shfaqur në ekran ishte një realitet i manipuluar për publikun, një iluzion që ajo e ka parë të ndodhë përpara syve të saj. “Unë jam ajo që kam marrë frymë çdo ditë me mu, që ka hanger bukë me mu, që më ka kap dorën dhe në fund ka zgjedh me dalë në publik nga frika e opinionit për të mos u dukur ‘djali i keq.’” Rrëfimi i saj është një pasqyrë e asaj që ndjen, një thirrje për të kuptuar sa e komplikuar mund të jetë një marrëdhënie.
Në këtë rrëfim të sinqertë, Livia tregon edhe për dhimbjen emocionale që ka kaluar: “Më kanë hangër bukë mu nga duart, më kanë marrë frymë me mu, dhe në fund ka gjet guximin me dal në publik e me më mohu mu.” Ajo e portretizon dhimbjen si një pjesë të pandashme të përvojës së saj, duke e bërë lexuesin të ndjejë peshën e asaj që ka përjetuar.
Për të, gjithë kjo histori nuk ishte një gabim njerëzor, por një tradhti e qëllimshme: “Nuk janë gënjeshtrat që e ndërtojnë një ‘familje’ që praktikisht kurrë nuk ka ekzistu. Janë të huajt që thonë ‘farash në shkallë pallati.’” Kjo nënkupton se marrëdhëniet mezi ndihen të forta dhe të besueshme në një botë që shpesh zhvillohet përmes gënjeshtrave.
Livia ngre një mesazh të fortë edhe ndaj atyre që e kanë gjykuar gjatë gjithë kësaj kohe: “Ju që më gjykoni, nuk më prekni në asnjë mënyrë… por ju uroj një ditë që personi që ju bertet që jeni dashuria e tyre më e madhe, t’ju surprizojë me një jetë të dyfishtë e me një shtatzëni nga dikush tjetër.” Kjo lloj empatie ndaj atyre që kritikojnë është një thirrje për t’u menduar për pasojat e veprimeve dhe mendimeve të tyre.
Në fund të mesazhit, ajo është e prerë. S’ka më kthim pas për të: “S’ka ma kthim, por vetëm pasoja.” Një përfundim i fuqishëm që tregon se çdo vendim, çdo moment, ka ndikim të madh në jetë. Kjo histori është një dëshmi e vështirësive njerëzore dhe forcës për të kaluar përballë dhimbjes.
Na tregoni mendimet tuaja në komentet më poshtë dhe ndajeni këtë histori me miqtë tuaj, sepse çdo zë ka rëndësi! Ndarja e experiencave tona është një hap i domosdoshëm për të krijuar një komunitet më të fortë dhe më të bashkuar.
