Marash Kumbulla, qendërmbrojtësi shqiptar, ka gjetur një ambient të ri dhe energjik në Barcelonë, duke u bashkuar me klubin e Espanyolit pas një huazimi nga Roma, dhe ndien se është në rrugën e duhur për t’u kthyer në nivelin e tij më të lartë. Në një intervistë të fundit, ai ndau ndjenjat e tij për këtë ndryshim të ri jetësor dhe profesionist, duke theksuar se si ambienti dhe mbështetja nga trajneri dhe shokët e skuadrës ka ndikuar pozitivisht në formën e tij. “Këtu më kanë bërë të ndihem menjëherë mirë të gjithë, si trajneri, ashtu edhe shokët e skuadrës,” tha Kumbulla, duke e nxjerrë në pah rëndësinë e një ambienti pozitiv për një futbollist.
“Shumë e rëndësishme ishte të rigjeje vazhdimësinë pas dëmtimit të keq në gju. Kur kthehesh nga një dëmtim i tillë, ke nevojë për një periudhë përshtatjeje,” shtoi ai, duke theksuar se rikthimi në formë kërkon kohë dhe angazhim të vazhdueshëm. Pas një periudhe të sfidave fizike dhe psikologjike, Kumbulla ka arritur të kthehet në formёn e tij të plotë, duke kontribuar ndjeshëm në mbrojtjen e ekipit katalanas.
Kur e pyetën për aftësitë e tij gjuhësore, Kumbulla pranoi: “Të them të drejtën, nuk e kam studiuar shumë. E kam mësuar më shumë duke folur me shokët e skuadrës.” Ky aspekt tregon se ndjenja e bashkimit dhe komunikimit në ekip është e rëndësishme për krijimin e marrëdhënieve të forta midis lojtarëve, dhe se mund të kapërcehet çdo barrierë kulturore me përpjekje dhe dëshirë për t’u përshtatur.
Çështja e krahasimit midis Serie A dhe La Ligës gjithashtu është një temë e rëndësishme për Kumbullën. Ai përmendi se “këtu është një futboll më pak taktik sesa në Itali” dhe se lojtarët ndihen më të lirë në qarkullimin e lojës. “Dhe ka një ndryshim të madh në mentalitet, këtu është shumë më e qetë gjithçka,” thotë ai. Ky ndryshim në stilin e lojës ndihmon në zhvillimin e lojtarëve dhe krijimin e mundësive për t’u shprehur më mirë në fushë.
Pavarësisht nga angazhimi i tij me Espanyolin, Kumbulla ka kujtime të paharruara nga koha e tij me Romën, veçanërisht fitimi i “Conference League”. Ai e përshkruan përjetimin e finales si një ngjarje të veçantë, veçanërisht për shkak se ajo u zhvillua në Shqipëri. “Ajo që më mbeti më shumë ishte festa e ditës pasardhëse në rrugët e Romës. E dija që tifozët janë të zjarrtë,” thekson ai, duke e ilustruar lidhjen emocionale të tij me tifozët dhe qytetin.
Kumbulla gjithashtu flet me pasion për ëndrrën e tij për të luajtur në Kupën e Botës me Shqipërinë. “Do të ishte si të fitonim Kupën e Botës në Itali. Asnjëherë nuk jemi kualifikuar dhe e dimë që është e vështirë, sepse në grup kemi kundërshtarë të fortë. Besoj se ndeshja me Serbinë në qershor do të jetë vendimtare,” thotë ai, duke shprehur optimizëm dhe besim në skuadrën e tij.
Kur diskutohet për të ardhmen e tij, Kumbulla thekson dëshirën për të vazhduar të luajë me vazhdimësi. “Nuk e di ende çfarë do të ndodhë. Në fund të sezonit do të kthehem në Romë, sepse jam i huazuar pa të drejtë blerjeje. Pastaj do të shihet,” tha ai, duke bërë të qartë se ai dëshiron të udhëheqë një karrierë të suksesshme si futbollist.
Kumbulla gjithashtu ndan mendimin për miqtë e tij të skuadrës, si Ismajli dhe Asllani, duke theksuar se secili prej tyre ka potencialin për tu bërë lojtarë të rëndësishëm në ekipet e tyre përkatëse. Ai flet me krenari për përkushtimin e tyre dhe beson se ata do të vazhdojnë të zhvillohen dhe të bëhen lojtarë të rëndësishëm në nivele të larta.
Përfundimisht, historia e Marash Kumbullës është një shembull frymëzues për shumë të rinj shqiptarë që ëndërrojnë të arrijnë majat e futbollit. Ai provon se me përkushtim, punë të vazhdueshme dhe mbështetje nga ata përreth, gjithçka është e mundur. Në një botë ku konkurrenca është e ashpër, ai ka parë sfidat si mundësi për të rritur potencialin e tij dhe për të shkuar përpara.