Ky është ndoshta një nga sezonet më të vështira për Milanin në vitet e fundit, me kuqezinjtë që rrezikojnë të kalojnë nga Liga e Kampionëve në… asgjë brenda pak muajsh. Në një kampionat katastrofik nën drejtimin e Fonseca dhe një Conceição që nuk ka arritur ta ndryshojë fatin e “Djallit”, shpresa e fundit, 5 javë para fundit të kampionatit, mbetet Kupa e Italisë, me gjysmëfinalen e kthimit kundër Interit që mund të vlejë një sezon të tërë. Sepse nga Champions-i në asnjë garë europiane do të ishte dështim i plotë, ndërsa nga asgjë në “Europa League” do të ishte të paktën ngushëllim, sado i zbehtë qoftë.
Humbja në shtëpi ndaj Atalantës konfirmoi vështirësitë e Milanit, që nuk arrin të jetë cinik për të shfrytëzuar rastet dhe mbi të gjitha nuk gjen ekuilibrin, duke pësuar gol që në rastin e parë të vërtetë të kundërshtarëve. Një skenar që tifozët kuqezinj e kanë përjetuar shumë shpesh këtë sezon. Skenar me një fund që përsëritet, humbje pas humbjeje. Dhe kjo nuk bën gjë tjetër veçse ndez zemërimin e “San Siros”, që nuk mund të bëjë tjetër veçse të kundërshtojë drejtuesit.
Një tifozëri e lodhur dhe e zhgënjyer nga ky sezon i vështirë, që pa Kupat e Europës do të bëhej vërtet i tmerrshëm, edhe pse në vitrinë është vendosur Superkupa e Italisë. Dështimi për të siguruar një vend në Europë, duke e mbyllur sezonin me renditjen më të dobët të 10 viteve të fundit (vendi i 10-të në sezonin 2014-2015 ishte tashmë më i keqi që nga 1997-1998), do të ishte edhe më shumë tallje pas sezoneve të fundit të suksesshme.
Që ndeshja kundër Atalantës do të ishte e vështirë nuk ishte sekret, por pritej një përgjigje “dhëmbë për dhëmbë” e kuqezinjve. Një përgjigje që mungoi dhe që, në prag të kthimit gjysmëfinal të Kupës së Italisë kundër Interit, ngjall shqetësim. Në “San Siro”, gjysmëfinalja e kthimit nis nga rezultati 1-1 i ndeshjes së parë, me golat e Abraham dhe Calhanoglu, por kësaj here Interi do të ketë përkrahjen e tifozëve të vet, duke qenë se luan si rpitës.
Një ndeshje që vlen dyfish, në mos trefish: sepse të fitosh një derbi ka gjithmonë shije të veçantë, por ta bësh duke siguruar një finale që mund të hapë dyert e Europës… ka edhe më shumë kuptim. Sidomos nëse, duke mposhtur Inzaghin dhe djemtë e tij, “Djalli” do të kishte rastin të shkatërronte ëndrrën e tripletës sezonale për Interin. Me “nëse” dhe “por” nuk shkohet askund, gjithsesi, këtë e dinë mirë në shtëpinë kuqezi.
Derisa Conceição ka vetëm dy ditë kohë për të mbledhur copëzat dhe motivuar skuadrën e tij, sepse derbi mund të vlejë një sezon të tërë. Një “tren” i fundit për të shpresuar ende te Europa, qoftë edhe ajo e “nivelit të dytë” si “Europa League”, por që gjithsesi do ta bënte më pak të hidhur këtë sezon. Tifozët kuqezinj shpresojnë që të paktën të gjejnë një ngushëllim në këtë garë.”
Milani, përballë dyerve të një mundësie të artë, duhet të tregojë karakter në një ndeshje ku çdo detaj do të ketë rëndësi. Një frymëzim i ri, ndoshta një strategji e ndryshuar nga trajneri, mund të jetë çelësi për të ndaluar dominimin e rivalëve dhe për të kthyer trendin e humbjeve në fitore. Me një skuadër plot me talente, është koha që kuqezinjtë të japin më të mirën e tyre dhe të ngjallin shpresat e tifozëve.
Interi, si gjithmonë, do të jetë në presion, duke ditur se një fitore e mundshme do t’i çonte në finalen e Kupës së Italisë, por për Milanin, kjo është një mundësi për t’u bërë heroi i vetes dhe i qytetit. Tifozët e kuqezinjve e dinë që një fitore në këtë derbi do t’i kthejë besimin dhe do t’i japë një nxitje të madhe ekipi në sfidat e ardhshme. Prandaj, ata do të mbështesin ekipin e tyre me pasion dhe shpresë, duke e ndjerë çdo moment të asaj ndeshjeje si jetike.
Kjo ndeshje derbi ka rëndësi të veçantë, jo vetëm për trofe, por edhe për krenarinë e qytetit. Një fitore do të thotë më shumë se thjesht pikë; do të sjellë kthimin e besimit dhe ecurinë drejt një sezoni më të mirë. Përballë rivalëve të njohur, Milani ka mundësinë për të provuar se është akoma një forcë në futbollin italian dhe një pretendent për të arritur majat e Europës.