Një nga momentet më të errëta në historinë e fundit të futbollit italian po e përjeton Milani. Sezoni aktual është shndërruar në një sfidë të vështirë, duke arritur rezultatin më të dobët në 10 vitet e fundit pas 33 javësh në kampionat. Pas humbjes së papritur në shtëpi ndaj Atalantës, kuqezinjtë kanë përmirësuar vetëm 43 pikë. Ky është një rekord negativ që evokon periudha më të errëta të klubit, kur në sezonin 2014-15 me Filippo Inzaghin në stol, Milani mbylli kampionatin në vendin e dhjetë. Pozita aktuale është e lehtë për t’u krahasuar, duke qenë se skuadra e Maignan mund të konsiderohet në vendin e nëntë me 51 pikë, 11 më shumë se ndjekësit më të afërt, Torino dhe Udinese.
Rekordi negativ që Milani po përjeton është befasues. Në fillim të sezonit, ambicia për të fituar titullin e dytë ishte e lartë. Askush nuk e kishte imagjinuar se skuadra do të kishte një rënie të tillë, duke u përballur me variacione të ngadalta në lojë. Më shumë rënie sesa ngritje, Milani ka dështuar të ruajë një konsistencë të fortë. Ndonëse për disa shikues, ndeshja e fundit e fituar në Udine mund të kishte shërbyer si një pikë kthese, realiteti pasues me humbjen ndaj Atalantës ka sqaruar se Milani vazhdon të përballet me krizën. Ndërthurja e rezultateve të dobëta dhe performanca e paqëndrueshme është bërë një shqetësim i madh për tifozët dhe drejtuesit e klubit.
Ajo që karakterizon këtë skuadër është paqëndrueshmëria. Milani ka shkuar nga ngritjet e majta në rënie të thella brenda vetëm disa javësh. Kështu, me pesë javë deri në mbylljen e sezonit, pikët e grumbulluara tregojnë se Milani ka vetëm dy më shumë se sezonin e kaluar, kur kishte debutuar njëri nga trajnerët e njohur, Giampaolo, dhe ishte mbyllur me një tjetër, Pioli. Është brengosëse të mendosh se nëse kërkoni një fund të ngjashëm me atë të 2019-20, nuk duket e mundur.
Mungesa e stabilitetit është evidente, sidomos në përballjet direkte me skuadrat e rangut të lartë. Milani ka dështuar të grumbullojë pikë të rëndësishme në ndeshjet e tij me skuadrat kryesore, duke u rezultuar vetëm me 8 pikë nga 42 të mundshme në 14 ndeshje kundër rivalëve më të fortë si Interi, Napoli dhe Roma. Rënia në shifrat e rezultateve ka reflektuar një pasiguri të thellë në mbrojtje, me vetëm katër ndeshje pa gol të pësuar në 24 përballje, duke vënë në dukje dobinë e çalë të skuadrës në aspektin defensiv.
Përsa i përket Kupës së Italisë, ky sezon ka edhe pasojat e tij të rënda për Milani. Pa një renditje të kënaqshme në kampionat, skuadra do të detyrohet të garojë që në fillim të gushtit, duke filluar nga raundet eliminatore, në vend që të hyjë drejtpërdrejt në fazën e 1/8 finale. Kjo do ta vendosë Milani në një situatë të vështirë, ku do të duhet të organizohet për të përballuar dy turne, i pari për Kupën dhe i dyti për kampionatin, pa ndihmën e një përgatitje të plotë taktike.
Situata aktuale e skuadrës duhet të jetë një thirrje për zgjim, jo vetëm për lojtarët, por edhe për stafin teknik dhe drejtuesit. Pjesa e mbetur e sezonit është kritike, dhe çdo pikë e grumbulluar do të ketë rëndësi. Ka nevojë për strategji dhe taktikë e duhura që t’i rikthejë skuadrës dinamikën pozitive dhe besimin. Shpresat për një rikthim të Milani në garat europiane mbeten të hedhura në erë nëse gjërat nuk ndryshojnë shpejt.
Milani ka një histori të lavdishme dhe traditë në futboll, por rikthimi në lartësitë që ka pasur në të kaluarën do të kërkojë përpjekje të mëdha dhe angazhim maksimal nga të gjithë të përfshirë. Koha për reflektim dhe veprim ka ardhur; dhe vetëm kështu mund të shpresojmë për ndonjë shenjë ndryshimi në sezonet e ardhshme. Pritshmëritë janë të larta, por përmbushja e tyre do të variojë shumë nga veprimet që do të merren në ditët dhe muajt e ardhshëm.