Një ngjarje e jashtëzakonshme ka ndodhur në jetën e 13-vjeçarit Dakota “Cody” Trenkle Jr., i cili pas një periudhe të gjatë në koma, ka arritur të komunikojë me nënën e tij në një mënyrë prekëse.
Si ndodhi që ky adoleshent të përjetonte një situatë kaq dramatike dhe si ndikoi kjo në familjen e tij?
Pas një zhdukjeje të frikshme për më shumë se tre ditë, Dakota u gjet në fund të një humnerë, duke i lënë të gjithë të shqetësuar për fatin e tij. Ai ishte parë për herë të fundit duke bërë skateboard në Goose Creek Lake, por aventura e tij përfundoi në një tragjedi të papritur.
Vëllai i tij, duke kërkuar me ngulm, gjeti skateboard-in e tij gjysmë milje larg shtëpisë. Pas kësaj, autoritetet me ndihmën e qenve gjurmues arritën të lokalizojnë Dakotën, i cili kishte kaluar tre ditë pa ushqim dhe ujë, duke qëndruar në një këmbë ujë.
Pas gjetjes, Dakota u transportua me urgjencë në një spital në St. Louis, ku u vendos në koma të induktuar për shkak të lëndimeve të rënda. Ai kishte pësuar gjakderdhje në tru, fraktura të kafkës dhe probleme të tjera shëndetësore që kërkonin kujdes të menjëhershëm mjekësor.
Pas dy javësh të vështira, nëna e tij, Stephanie Neely, qëndroi pranë shtratit të tij, duke shpresuar për një përmirësim. Më 8 gusht, ajo mori një lajm të jashtëzakonshëm: Dakota filloi të zgjohej nga koma dhe arriti të dërgonte një mesazh të dashur për nënën e tij, duke përdorur gjuhën e shenjave amerikane.
Gesti i tij, shenja “Të dua”, ishte një moment i veçantë për Stephanie, e cila e përshkroi atë si një kthesë vendimtare në këtë periudhë të gjatë stresi dhe dhimbjeje. Ajo ndjeu se djali i saj po rikthehej dhe se shpresat e saj po realizoheshin.
Pas këtij momenti emocionues, në faqen e Facebook-ut të dedikuar për rikuperimin e Dakotës, u njoftua se ai ishte hequr nga ventilatori dhe po përmirësohej. Megjithatë, sfidat e tij ishin të shumta, pasi ai kishte humbur masën muskulore dhe kishte vështirësi në të folur.
Stephanie shprehu mirënjohjen e saj për përparimin e Dakotës, por gjithashtu theksoi se dëmtimet në tru ishin ende të dukshme dhe kërkonin monitorim të vazhdueshëm. Ajo shpreson që djali i saj të vazhdojë të përmirësohet dhe të rikthehet në jetën e tij normale, duke ecur drejt një të ardhmeje më të ndritur.