Një antropolog nga Kalifornia ka zbuluar detaje gjatë një udhëtimi të fshehtë në shkretëtirën e Nevadës – duke u përballur ballë për ballë me ngjarjet e çuditshme që po ndodhin në Zonën 51.
Jerry Freeman, i cili ka një histori të pasur si antropolog, nuk ishte në kërkim të UFO-ve apo projekteve sekrete qeveritare kur kaloi në territorin e bazës së ndaluar ushtarake në vitin 1996. Ai në fakt po ndiqte gjurmët e pionierëve të vitit 1849, që kishin lënë pas njohuri të rëndësishme në kërkim të arit. Udhëtimi i tij kishte për qëllim zbardhjen e një historie që kishte mbetur e humbur në atë shkretëtirë misterioze.
Megjithatë, fytyra e kësaj aventure ndryshoi kur Freeman u përball me pjesën e Nevadës të kontrolluar nga Forcat Ajrore të SHBA-së. Ky fakt e detyroi atë të udhëtonte natën, duke evituar patrullat e sigurisë dhe rreziqet e tjerë që këtë ekspeditë e shndërruan në një odyssee të pashpresë. Ai e dinte se Zonën 51 ishte më shumë se një vend; ajo ishte një mit, një enigmë që kishte ngjallur kureshtjen e shumëkujt.
Një natë, teksa Freeman po eksploronte pranë liqenit Papoose – një shtrat liqeni i thatë në kontenë Lincoln, ai vuri re një skenë që tronditi të gjitha pritjet e tij. Një portë u hap papritur, duke lëshuar një dritë të ndritshme të kaltër që e ndriçoi gjithçka përreth për disa sekonda. Kjo skenë magjike e transformoi shtratin e thatë të liqenit në një teatrin e mistereve ushtarake, duke e bërë atë të dyshonte nëse ai kishte zbuluar diçka që kishte qënë e fshehur për shumë kohë.
“Ishte si një ëndërr, një shtrat i thatë liqeni që bëhej një vend më i gjallë se ndonjëherë,” tha Freeman, duke kujtuar atë moment. Ai e përshkruan how ndriçimi i dritës e ndihmoi atë të dallonte dritat e sigurisë që lëviznin në perimetrin e zonës. Ndjehej si një dëshmitar i një eksperience që shumë mund të konsideronin të pamundur.
Përveç dritave, ai ndjeu gjithashtu dridhje që i ngjante një tërmeti, duke shtuar misterin rreth ngjarjes. “Nuk e dija nëse ishte ndonjë test nëntokësor apo thjesht dridhje nga liqeni Groom,” theksoi ai. Kjo ngjarje e bëri atë të dyshonte edhe më shumë për aktivitetet që zhvilloheshin në atë vend të mistershëm. Sa më shumë që Freeman e ndante historinë e tij, aq më shumë ngjante me një eksperiment të tmerrshëm ushtarak.
E gjithë kjo zbulon se aventura e tij kishte filluar me një motiv të pastër: ndihmën e gjetjes së mbishkrimeve të humbura të kërkuesve të arit. Këta pionierë të vitit 1849 ishin larguar nga rrugët historike për të kërkuar një rrugë më të shkurtër për të arritur fushat e arit në Kaliforni, dhe gjithçka që ata kishin lënë pas ishin disa ditarë. Fatkeqësisht, shumë nga këto shënues historikë tani ndodhen brenda Zonës 51, duke e bërë misionin e Freeman-it akoma më sfidues.
Lidhur me historitë e njohura, një emër tjetër doli në dritë: Bob Lazar. Lazar pretendoi se kishte punuar në S-4, një objekt të fshehtë të lidhur me Zonën 51, ku ai kishte kontribuar në inxhinieri të kundërt të teknologjisë jashtëtokësore. Ai përhapte idenë se qeveria amerikane po punonte jo vetëm në rikuperimin e UFO-ve, por edhe në konstrukcionin e avionëve të tyre. Ata ishin të angazhuar në mënyra që ishin krejtësisht të pamundura për imagjinatën e zakonshme.
Kjo histori përbënte një borë të madhe të mistereve për shikuesit dhe aplikohej edhe në fushën ligjore. Një padi e vitit 1996 e shpalli Zonën 51 si një vend të rrezikshëm, duke pretenduar se disa individë ishin ekspozuar ndaj kimikateve toksike. Pavarësisht se kjo padi u hodh poshtë, tendencat e qeverisë për të fshehur informacionin lidhur me objektin mbeten të forta.
Edhe sot, Zona 51 vazhdon të jetë një qendër spekulimesh dhe teorish konspirative. Një kullë misterioze trekëndore u vu re në Google Maps, duke shtuar një tjetër dimension aludimeve rreth aktivitetit të saj. Pavarësisht se çfarë ndodhi atë natë të vitit 1996, historia e Freeman vazhdon të frymëzojë një kureshtje kolektive, një dëshirë për të kuptuar të panjohurën që mund të fshihet në thellësitë e shkretëtirës dhe të historisë.
Mundësitë për të zbuluar çfarë ndodhi në Zonën 51 mbeten të hapura, me dosjet që pritet të deklasifikohen dhe të zbulojnë informacione të shumta rreth asaj që mund të jetë më shumë se një thashetheme. Çfarëdo që të shpallet, historianët dhe kureshtarët do të vazhdojnë të hulumtojnë mbi këtë mister të pashkëputur që ka përfshirë njerëz të ndryshëm për disa dekada.