Në moshën 88-vjeçare, bota ka humbur një nga figurat më të rëndësishme dhe frymëzuese, Papa Francesco, i njohur si Jorge Mario Bergoglio, i lindur më 17 dhjetor 1936 në Flores, periferi e Buenos Airesit. Lajmi i ndarjes së tij nga jeta është konfirmuar zyrtarisht nga Selia e Shenjtë.
Papa Francesco do të mbahet mend jo vetëm për rolin e tij si lider shpirtëror, por gjithashtu për pasionin e tij të veçantë për futbollin. Ai e shprehu hapur dashurinë e tij për këtë sport, veçanërisht për klubin e San Lorenzos, për të cilin ai ruajti një besnikëri të palëkundur gjatë gjithë jetës së tij. Së fundmi, është bërë e ditur se stadiumi i ri i San Lorenzos do t’i kushtohet kujtimit të tij.
Përmes autobiografisë së tij të fundit “Spera”, së bashku me Carlo Musso, Papa Francesco ndan kujtime të veçanta nga fëmijëria e tij në Buenos Aires. Ai përshkruan momentet e tij si lojtar futbolli, duke thënë: “Na quajnë ‘pata dura’, por gjithsesi luaja. Zakonisht isha portier, një rol që më mësoi të përballesha me realitetin. Në futboll, ashtu si në jetë, duhet të jesh i gatshëm për çdo gjë.” Ky pasim filozofik e tregon se si futbolli ishte më shumë se një sport për Papa Francesco; ishte një metaforë për jetën.
Ai gjithashtu kujton me nostalgji vizitat e tij në stadiumin ‘Viejo Gasómetro’, ku ai dhe familja e tij kalonin momente të paçmuara. “Shkoja gjithmonë me babanë dhe vëllezërit e mi. Njëherë, babai porosiste pizza dhe ne i sillnim kavanozë me karkaleca në salcë pikante. Aroma e kësaj eksperiencë ishte për mua një kujtim i paharrueshëm, një ‘madeleine’ si te Proust-i,” tha ai. Ky nostalgji tregon se sa thellë futbolli ishte rrënjosur në jetën e tij si një ngjarje familjare.
Si Papë, Francesco zhvilloi marrëdhënie të ngushta me ikona të futbollit. Një nga momentet më të njohura ishte kur ai i dhuroi një fanellë të ekipit Athletica Vaticana Lionel Messi, një nder që pasqyron miqësinë dhe ndihmësinë. Në një intervistë, ai u shpreh përlegjendat e futbollit, duke e vlerësuar Pelé si “më të madhi nga të gjithë”.
Megjithatë, fjalët e tij për Diego Armando Maradonën ishin ndryshe. Pavarësisht se përfitoi nga takimet me të, ai komentoi: “Si njeri dështoi. U rrethua nga lavdish. Ai kishte talentin, por nuk u ndihmua asnjëherë.” Kjo tregon për kompleksitetin e marrëdhënieve njerëzore dhe se si Papa Francesco nuk hezitoi të shprehte mendimin e tij në lidhje me vlerat morale.
Më tej, largimi i Papa Francescos krijon një boshllëk në botën shpirtërore dhe për në fushën e futbollit. Ai ka qenë një simbol i së vërtetës, dashurisë dhe humanizmit. Bota humb një udhëheqës që shihte futbollin si më shumë se një sport; ishte një mjet për të bashkuar njerëzit dhe për të ndarë vlera pozitive. Ai ishte një njeri që deshi njerëzit dhe e përjetoi jetën me pasion si në një ndeshje futbolli – me zemër, lutje dhe besim.
Sot, historia e Papa Francescos reflektuar vlerat e futbollit dhe shpirtin e njerëzve. Kjo njihet si një trashëgimi e fortë, e cila do të ndikojë në të tjera breza edhe pas ndarjes së tij. Ajo është një kujtesë se si futbolli mund të ndihmojë në ndërtimin e marrëdhënieve dhe bashkëveprimit midis njerëzve, duke e bërë atë një sport që tejkalon vetëm qëllimet e tij fiziologjike.
Përfundimisht, Papa Francesco do të mbetet një emër i paharrueshëm, simboli i paqes dhe dashurisë, dhe gjithashtu një fan i palodhur i futbollit. Ai na la mësime të çmuara për të ndarë dhe për të bashkëpunuar, disa nga vlerat më thelbësore të jetës.