Gianni Rivera, legjenda e futbollit italian, tregon pa dorashka se si drejtuesit amerikanë të Milanit nuk kanë njohuri të mjaftueshme për futbollin dhe si kjo ka ndikuar në historinë e klubit.
“Mos më flisni për Milanin amerikan”. Kështu e fillon fjalimin e tij Rivera kur komenton situatën aktuale të klubit. Ai shprehet se “Amerikanët ende nuk dinë shumë nga futbolli. Madje e larguan edhe Paolo Maldinin. Pse nuk më kanë marrë kurrë në konsideratë mua? Ndoshta kam qenë i bezdisshëm, sepse nuk i kam mbajtur kurrë për vete fjalët që m’i thoshte mendja”. Këto fjalë tregojnë indinjatën e tij për mënyrën se si është menaxhuar klubi në vitet e fundit.
Gjithmonë ju kanë bezdisur drejtuesit e Federatës (FIGC)?
Duke folur për marrëdhëniet me drejtuesit e Federatës, Rivera tregon: “Duke qenë se nuk jam ‘i komandueshëm’, më kanë mbajtur gjithmonë mënjanë. Kam pasur role në federatë vetëm kur president ishte Abete. Gravina? E vetmja herë që tentova ta kontaktoja për të parë nëse mund të isha i dobishëm për kombëtaren, as që më është përgjigjur.” Kjo e përshkruan një klima të tensionuar në raportet mes ish-lojtarëve dhe strukturave drejtuese.
Ju debutuat 15-vjeç me Alessandria, ndërsa Camarda te Milani po “myket” në pankinë…
“Sot do të ishte e pamundur të hidhje në fushë një 15-vjeçar, të paktën këtu në Itali. Nuk shihen më Rivera, Totti apo Del Piero, sepse nuk luajnë. Ekzistojnë, por komandën e kanë menaxherët, që mendojnë vetëm për interesin e tyre. Madje ndonjëherë bëjnë edhe keq për futbollin.” Këto vërejtje kanë një domethënie të thellë për gjeneratën e re të lojtarëve, të cilët jo vetëm që përballen me sfida të reja, por edhe me presionin e mediave dhe pritjet e mëdha nga publiku.
A e ndjeni ende veten pjesë të këtij futbolli?
Rivera është i qartë në këtë pikë: “Aspak. Sot komandojnë vetëm paratë dhe lojtarët detyrohen të bëjnë këto ture të çmendura, por problemi është se as vetë nuk rebelohen. Në kohën time, bashkë me Mazzola, Bulgarelli dhe disa kolegë të tjerë, krijuam sindikatën pikërisht për të mbrojtur lojtarët dhe për t’u siguruar atyre të drejta që më parë nuk i kishin.” Ky angazhim në mbrojtje të të drejtave të lojtarëve tregon për nevojën e vazhdueshme për reformë dhe ndryshim në botën e futbollit.
Rasti “Acerbi”, a ju ka shkuar ndonjëherë mendja të mos i përgjigjeshit një thirrjeje nga kombëtarja?
“Kurrë. Paraqitesha gjithmonë, edhe kur më linin jashtë për zgjedhje, le të themi, të diskutueshme. Në ndërrimin e famshëm me Mazzolën në Botërorin e Meksikës pati ndikime të çuditshme.” Këto përvoja theksojnë përgjegjësinë personale të lojtarëve dhe rëndësinë e përkushtimit ndaj kombëtarës.
Çfarë i uron Italisë së Gattusos?
Vitin tjetër është Botërori dhe ndeshja hapëse luhet pikërisht në ‘Azteca’ të Meksikos. Rivera thotë: “Nuk shtoj asgjë më tepër, nga divani i shtëpisë mund t’i uroj vetëm fat të madh kombëtares.” Ky mesazh i tij i ngre shpresat te tifozët dhe nënkupton një lidhje të thellë me ekipin kombëtar.
Gianni Rivera është një figurë e rëndësishme jo vetëm për historinë e Milanit, por për të gjithë futbollin italian. Ai përfaqëson një periudhë kur pasioni dhe dedikimi ishin të pranishme në çdo ndeshje. Disa qëndrime dhe kritika të tij bëjnë thirrje për reflektim mbi drejtimin që po merr futbolli në Itali dhe theksojnë nevojën për të ruajtur vlerat e vërteta të lojës.
Me këtë, Rivera na nxit të mendojmë: si mund të rikthejmë këtë pasion dhe përkushtim në futbollin modern? Si mund të bashkojmë asetet e traditës me ato të së ardhmes për të ndihmuar zhvillimin e futbollit në vendin tonë? Rolin e tifozëve, lojtarëve dhe federatave duhet ta shqyrtojmë me kujdes për të arritur një ekuilibër të kënaqshëm.
Rikujtojmë se futbolli është më shumë se një sport; ai është një pasion që bashkon njerëz. Angazhohuni, bëni komente dhe ndani mendimet tuaja për të ardhmen e futbollit italian në komentet më poshtë! Fjalët janë të fuqishme, dhe zëri juaj ka rëndësi.