Piloti i fluturimit tragjik të Air India i bëri premtimin prekës babait disa ditë para rrëzimit të aeroplanit.
Kapiteni Sumeer Sabharwal, një emër i njohur në rrethin e aviacionit indiane, e telefonoi babain e tij vetëm një javë para fluturimit të Air India dhe i bëri një premtim emocional që do të shkaktonte një jehonë të thellë në zemrat e atyre që e njohin historinë e tij.
Ky fluturim tragjik përmbante 242 pasagjerë, duke përfshirë 53 britanikë, dhe fatkeqësisht, qëllimi i tij për të ofruar një eksperiencë të sigurt dhe të rehatshme për pasagjerët, u shkatërrua brenda pak minutash pas ngritjes.
Pilotët e Air India, duke përfshirë Sabharwal, qëndronin në kabinën e pilotit të Boeing 787 Dreamliner kur u njoftua ‘Mayday’ një minutë pas shpërthimit. Avioni, i cili ishte nisur për në Londër, përfundoi tragjikisht në një zonë banimi në Ahmedabad, duke shënuar një nga incidentet më të rënda në historinë e aviacionit indian. E vetmja mbijetuese, Vishwash Kumar Ramesh, ishte ulur në sediljen 11A, duke e shpëtuar veten nga katastrofa që mori jetët e 241 personave të tjerë në bord.
Disa momente pas ngritjes, Sabharwal dhe zëvendësi i tij, Oficeri i Parë Clive Kunder, filluan të përjetonin probleme me fuqinë e motorëve, të raportuar nga kutitë e zeza, dhe nga dëshmitarë të tjerë. Avioni humbi lartësinë dhe po zbriste me shpejtësi. Një ngjarje e tillë është një kujtesë e fortë se sa të rëndësishme janë protokollet e sigurisë dhe komunikimi i qartë në një fluturim.
Fluturimi AI171 u nis nga Ahmedabad më 12 qershor, por pasagjerët kishin pak minuta për të përjetuar ndjenjën e sigurisë që ofron aviacioni civil. Ndërkohë që fluturimi filloi për të pritur ngjarjen e madhe në Londër, një thirrje emergjente i dha fund shpresave për një marrëdhënie të suksesshme. Sinjali humbi në një lartësi prej 625 metrash, duke lënë pas dhimbje dhe trishtim në zemrat e familjeve të prekur.
Pas rrëzimit, autoritetet të cilat fillimisht raportuan se nuk kishte të mbijetuar, u detyruan të rishqyrtonin këtë informacion, pasi u zbulua se Vishwash Kumar Ramesh ishte mbijetuar. Ai u dërgua në spital me lëndime të rënda, përfshirë lëndime në gjoks, sy dhe këmbë. Në një ditë tragjike, kurndrejtonte rreth 240 pasagjerë, ai kishte fatin të ishte një përjashtim nga një fatkeqësi e tillë e rëndë.
Fjalët e fundit të Sabharwal u bënë publike pas gjetjes së njërit prej dy kutive të zeza, që tregojnë se pilotët ishin të shqetësuar për humbjen e fuqisë dhe për të munguar në kontrollin e avioni. Të dhënat e marra nga kutitë e zeza do të ndihmojnë në grumbullimin e më shumë informacionit për shkakun e vërtetë të rrëzimit, por ato gjithashtu tregojnë pasigurinë e qëndrim me të cilën përballeshin pilotët në ato momente kritike.
Sabharwal kishte më shumë se 8,200 orë fluturimi, një përvojë që zakonisht e bën një pilot të besueshëm dhe të përgatitur për çdo situatë emergjente. Por pjesëmarrja e tij në këtë tragjedi ngre pyetje të rëndësishme rreth sigurisë në aviacionin civil dhe sfidave me të cilat përballen pilotët çdo ditë.
Politikani indian Dilip Nana Lande ndau një detaj prekës, duke pretenduar se Sabharwal e kishte telefonuar babain e tij 82-vjeçar dhe i kishte premtuar se do të merrte një pushim për të kaluar më shumë kohë me të. “Disa ditë më parë, ai premtoi të bënte një pushim për të kaluar kohë me të atin,” tha Lande. Kjo shprehje e dashurisë dhe përgjegjësisë nga ana e pilotit e bën këtë tragjedi edhe më të dhimbshme për ata që e njihnin.
Me kalimin e kohës, historia e këtij fluturimi tragjik dhe premtimi i sabahralit pritet të mbetet në kujtesën kolektive si një kujtesë e dhimbjes, por edhe si një mesazh për rëndësinë e sigurisë dhe kujdesit në çdo fushë të aktivitetit human.