Shpresim Uka, i dënuar me 15 vjet burg në rastin e njohur si “Bllaca 2” për vrasjen e Ibush Kllokoqit dhe tentativën për vrasje të ish-deputetit të LDK-së, Adem Salihaj, ka bërë një rrëfim të detajuar mbi raportet e tij me Nazim Bllacën dhe procesin gjyqësor.
Në një intervistë në Debat Plus, Uka ka treguar se e ka njohur Bllacën pas luftës, kur ky i fundit i kishte kërkuar ndihmë për ndërmjetësim me disa persona ndaj të cilëve kishte borxhe të mëdha. Njohja e tyre nuk ishte e rastësishme, por një zhvillim që do të kishte pasoja të mëdha për të dy ata në të ardhmen.
“Nazim Bllacën e kam njohur në fund të vitit 2002 ose fillim të 2003-ës. E kam takuar disa herë, deri sa ai u largua për në Serbi për shkak të problemeve të tij. Më vonë, ai filloi procesin e njohur kundër shumë figurave në Kosovë. Ai kishte borxhe të mëdha dhe përmes shantazheve tentonte të siguronte para”, ka thënë Uka. Kjo ndihmë, sipas Ukës, ishte vetëm filiali i një loje më të madhe që përfshinte manipulimin e politikës dhe ekonomisë kosovare.
Një rast i veçantë që Uka ka përmendur është ai kur Bllaca kishte kërkuar 400 mijë euro nga biznesmeni Fahredin Gashi, por nuk kishte arritur të realizonte qëllimin. Kjo tregon se Bllaca, ndërsa përpiqej të siguronte burime financiare, e kishte hapur një konflikt më të gjerë që përfshinte biznesmenë dhe figura të njohura të Kosovës.
Sipas Ukës, Bllaca kishte qenë i rekrutuar nga UDB-ja, një akuzë që shton dyshimet mbi lidhjet e tij me strukturat e sigurisë shqiptare dhe serbe. Ai përshkroi se Bllaca, kur u kthye në Kosovë, e kishte ftuar për takim në fshatin Sankovc, ku i kishte kërkuar ndihmë për të ndërmjetësuar me njerëz të cilëve u kishte borxh, përfshirë biznesmenin Shaban Syla, të cilit i detyrohej 84 mijë euro.
Shkaku kryesor i kësaj situate, sipas Ukës, është se Bllaca kishte një rrjet të gjerë mbështetjeje brenda komunitetit, dhe ky fakt e kishte ndihmuar atë që të vazhdonte me planin e tij të shantazhit dhe manipulimit. Tokësorësia e tij, e cila bazohej në frikën dhe trysninë, ka bërë që shumë individë të jenë të gatshëm për t’u bashkuar me të, duke treguar se sikur Bllaca kishte një ndikim të fortë në jetën politike dhe ekonomike të Kosovës pas luftës.
Në rrëfimin e tij, Uka ka përmendur disa emra që sipas tij e kishin ndihmuar Bllacën dhe më pas kishin dëshmuar kundër tij në procesin gjyqësor të mbështetur nga EULEX-i. “Për të arritur qëllimet e tij, dikush në Kosovë ka ndihmuar Bllacën. Shefi i tij, Dragolub Stankoviq, ia ka mundësuar të takohet me njerëz që kanë punuar për të. Këta persona janë Adem Salihu, Gani Geci, Ismet Arifi dhe Fatmir Prapashtica. Të gjithë ata kanë dëshmuar në favor të Bllacës dhe EULEX-it kundër meje”, ka deklaruar Uka.
Akuzat e Uka-s ndaj dëshmitarëve të EULEX-it ngjallin sërish diskutime mbi drejtësinë që po përjetohet në Kosovë. Është e rëndësishme të kuptojmë se si këto dëshmitarë, të cilët pretendohen se kishin kontribute në ngjarjet kriminale, e kanë ndikuar strukturën e drejtësisë dhe vendimmarrjen politike në vend. A do të jenë këto akuzat e Ukës një mundësi për një rishikim të procesit të drejtësisë në Kosovë?
Këto zhvillime dhe shqetësime të ngritura nga Uka përbëjnë një kapitull të rëndësishëm në historinë e Kosovës post-luftës. Ato nxjerrin në pah nevojën për një analizë të thellë dhe objektive të asaj çfarë ka ndodhur në kohët e fundit, dhe si këto ndodhi kanë ndikuar në shoqërinë kosovare. Roli i UDB-së dhe faktorëve jashtë vendit është gjithashtu një temë e rëndësishme që kërkon hetim më të thellë.
Një përfundim mbi këtë situatë tronditëse do të kërkojë një analizë të gjendjes aktuale, pasojat që kanë për individët e përfshirë, dhe mënyrën se si drejtësia do të shëndoshet në Kosovë. Ky rrëfim ka ngritur sërish pikëpyetje mbi procesin gjyqësor “Bllaca 2” dhe rolin e dëshmitarëve të përfshirë në këtë rast.