Luciano Spalletti, trajneri i kombëtares italiane, ka ndarë për herë të parë dritë mbi karrierën e tij të pasur në një autobiografi të titulluar “Parajsa ekziston… Por sa shumë lodhje”. Në këto shënime, ai tregon për marrëdhënien e tij të tensionuar me presidentin e Napolit, Aurelio De Laurentiis, dhe për ngjarjet që e çuan atë të largohej nga klubi.
“E kam mbyllur me të kaluarën, por Napoli dhe napolitanët nuk do të jenë kurrë e kaluara ime”, thotë Spalletti, duke shprehur një nostalgji të thellë për qytetin dhe klubin që e bëri të njohur. Ai vazhdon se u largua sepse nuk mund të përballonte më konfliktin e vazhdueshëm me De Laurentiis, një sipërmarrës ambicioz, por me një ego të madhe. “U lodha duke luftuar për çdo detaj, nga dhënia e fanellave për fëmijët e lojtarëve deri te ndryshimi i vazhdueshëm i hoteleve, që shpesh ishin për arsye të pakuptimta”, shton ai.
Në një episod të veçantë, ai kujton se si gjatë viteve të tij te Napoli, kishte dy ndeshje të ndryshme: një me ekipet ndaj të cilave luante dhe një tjetër me presidentin. Ai përshkruan se sa e vështirë ishte të menaxhohej presioni i të dyja palëve. “Presidenti ishte ai që vendoste gjithçka dhe shpeshherë udhëzimet e tij ishin të paqarta, duke krijuar konfuzion mes lojtarëve”, shprehet ai.
Gjatë sezonit historik, kur Napoli fitoi titullin, Spalletti përshkruan një moment të veçantë, ku De Laurentiis i dërgoi një mesazh për të motivuar ekipin. “I thashë se do ta merrja parasysh dhe e falënderova për këshillat e tij. Por atë natë, kur arritëm në majë, ai nuk na telefonoi as për të ndarë emocionet e triumfit”, thotë ai.
“Në vend që të na uronte, ai zgjodhi të organizonte një ndryshim udhëtimi për ne, duke mos e festuar sukcesin me ne. Asnjë telefonatë nuk erdhi, dhe ndjenja e ngecjes përjetuar ishte e pashmangshme”, shprehet Spalletti me një nuancë melankolie. Ai e sheh këtë si një reflektim të karakterit të presidentit, i cili, sipas tij, nganjëherë neglizhonte marrëdhëniet njerëzore për të shpërndarë dëshirat e tij personale dhe ambiciet profesionale.
Sipas Spalletti, ndikimi ekonomik dhe pesha që kishte sukses i Napolit, ndihmoi De Laurentiisin të kuptonte se ai duhet të mashtrohej paksa. “Ishte një kohë fantastike për klubin, dhe të dy ne duhej të punonim së bashku. Pavarësisht tensioneve, pasionin për Napolin mbetet gjithmonë në zemrën time”, thotë ai.
Ai përmend se ndjenjat e tij për Napolin dhe napolitanët mbeten të forta, pavarësisht pengesave me presidentin. “Mendoj se ndoshta një bisedë e sinqertë do të kishte ndihmuar në ndryshimin e ambienteve midis nesh. Njëherë, pa dyshim, do ta falënderoj për mundësinë që më dha të stërvitja Napolin”, përfundon ai.
Edhe sot, shumë njerëz e pyesin nëse do të kishte qëndruar te Napoli nëse presidenti do të ishte sjellë ndryshe. Pas një reflektimi të gjatë, përgjigjia e tij është pozitive. “Ndoshta, me më shumë respekt njerëzor dhe dialog, do të ishim në një rrugë më të lehtë. Por e ardhmja ka ndodhur, dhe unë jam mirënjohës për çdo moment atje” përfundon Spalletti.