Jessica Nabongo është një nga gratë e para me ngjyrë që ka vizituar 195 vendet e botës, një arritje të cilën e përmbylli në vitin 2019, në moshën 35-vjeçare, kur mbërriti në Seychelles. Ajo ka udhëtuar në 296 aeroporte në 11 vitet e fundit dhe është kthyer në një eksperte të vërtetë të udhëtimeve, nga mbledhja e pikëve të fluturimeve e deri te menaxhimi i valixheve dhe udhëtimi si një banor lokal.
E rritur nga prindër që e donin udhëtimin, Jessica zhvilloi një pasion të thellë për eksplorimin e botës. Pas 20 vitesh duke jetuar në vende të ndryshme dhe duke u thelluar në kultura të ndryshme, ajo e ktheu këtë stil jete në misionin e saj. Blogu i saj, “The Catch Me If You Can”, është dëshmi e një rrugëtimi të jashtëzakonshëm përmes botës dhe kulturave të saj. Përmes këtij blogu, Jessica ndan përvojat dhe aventurat e saj, duke frymëzuar të tjerët për të eksploruar dhe për të përqafuar diversitetin e globit.
Një nga vendet ku Jessica do të kthehej me shumë dëshirë është Butani. Sipas saj, ky shtet në Himalaje ka arritur të ruajë thelbin e kulturës së vet për shkak se nuk është pushtuar kurrë. “Në një botë kaq të globalizuar, ata kanë ruajtur autenticitetin e tyre. Respekti për kulturën është real dhe i rrallë,” shpjegon ajo. Butani ofron një përvojë unike, ku traditat dhe zakonet janë të thelluara në jetën e përditshme, duke bërë që vizitorët të ndihen të lidhur me një histori të lashtë.
Megjithatë, jo çdo udhëtim ka qenë pozitiv për Jessica. Ka një vend që ajo nuk do ta vizitojë më kurrë – India. “Kam biseduar me shumë gra që kanë udhëtuar vetëm në Indi dhe ndonëse janë ndjerë në siklet, sërish kanë udhëtuar atje. Unë nuk ndihesha rehat në Delhi. Në Udaipur ndihesha më mirë, por Delhi vetëm për një grua – jo, nuk më intereson,” tregon ajo me sinqeritet. Kjo përvojë e saj është një kujtesë e rëndësishme për realitetet e kompleksitetit kulturor, sidomos për ata që udhëtojnë si të vetmi.
Ajo që e shtyn Jessica të udhëtojë është dëshira për të parë se sa të ngjashëm janë njerëzit, pavarësisht ndryshimeve. “Kam shumë besim tek të panjohurit. Besoj se mund të udhëtosh i vetëm kudo,” shprehet ajo për National Geographic. Kjo filozofi e jetës e ndihmon atë të shohë bukurinë e njerëzve dhe përvojave që e rrethojnë, dhe është një mësim për të gjithë udhëtarët që ndihmojnë në ndërtimin e lidhjeve më të thella mes kulturave.
Një nga vendet më ekstrem që ka vizituar është Sudani i Jugut. Edhe pse ambasada amerikane e kishte paralajmëruar të mos shkonte, dhe një diplomat i tha se ishte tepër e rrezikshme, ajo vendosi të shkojë. “Asnjë vend nuk është plotësisht i sigurt dhe asnjë nuk është plotësisht i pasigurt. Unë kërkoj njerëzillëk, kërkoj dashuri. Prandaj shkova gjithsesi,” përfundon Jessica. Kjo përballje me rreziqet nuk është vetëm një aventurë fizike, por një quest për të gjetur humanizmin në mes të vështirësive.
Jeta si udhëtare ka ndryshuar mënyrën sesi Jessica percepton botën. Çdo vend që viziton ka një histori dhe mësime të veçanta për të ofruar. Ajo beson fuqishëm se udhëtimi është një mënyrë e shkëlqyer për të mësuar – jo vetëm për kulturore, por edhe për të rritur vetëdijen dhe empatinë ndaj situatave të tjera, duke e bërë atë një qytetare më të vetëdijshme dhe të informuar globalisht.
Me shpresën për të frymëzuar më shumë gra që të ndjekin ëndrrat e tyre, Jessica plani për të vazhduar udhëtimet e saj dhe të ndajë më tej historitë e saj. Përmes ekspozimit të përvojave të saj të pasura dhe mësimeve që ka mësuar, ajo dëshiron të ndihmojë të tjerët të shohin bukurinë e diversitetit dhe të kuptojnë vlerën e lidhjeve të ndërtuara në çdo cep të globit.