Presidentja Vjosa Osmani e ka përkujtuar Masakrën e Mejës, si një ndër plagët më të thella të Kosovës.
Me datë 27 prill 1999, populli shqiptar iu nënshtrua një akti të tmerrshëm, një masakre që e theu thellë historinë e Kosovës. Presidentja Osmani në një deklaratë emocionuese ka theksuar rëndësinë e kujtimit të këtyre ngjarjeve për ta mbajtur gjallë ndjenjën e drejtësisë dhe për të respektuar kujtimin e atyre që e kanë humbur jetën padrejtësisht.
“Sot, me zemër të rënduar, e kujtojmë Masakrën e Mejës, njërën nga plagët më të thella të Kosovës. 376 jetë të pafajshme u morën mizorisht nga regjimi gjenocidal i Serbisë, vetëm pse ishin shqiptarë,” ka deklaruar Osmani. Ky akt barbar, siç e përshkruan ajo, është një përmbledhje e tij të dhimbjes dhe të padrejtësisë që ka prekur çdo familje dhe çdo individ në Kosovë.
Flaka e kujtimit të kësaj tragjedie është e ndritur përmes përkushtimit të vazhdueshëm për të mbajtur gjallë historinë dhe për të udhëhequr drejt një të ardhmeje më të drejtë. Ajo ka theksuar se plagët që la pas kjo tragjedi janë ende të hapura. “Dhimbja dhe vendosmëria jonë janë bashkuar për të mos lejuar që e vërteta të harrohet,” tha Presidentja, duke theksuar nevojën për t’u angazhuar së bashku në këtë rrugë të drejtësisë.
Osmani gjithashtu u shpreh se secili person i vrarë e çdo person i zhdukur gjatë luftës, si dhe çdo ëndërr e ndërprerë dhunshëm, është një betim për drejtësi. Kjo ka një rëndësi të veçantë jo vetëm për viktimat, por edhe për të gjithë ata që kërkojnë të vërtetën dhe pajtimin në Kosovë.
Shpresat për një të ardhme me më shumë drejtësi mbeten të gjalla, por kjo kërkon angazhim dhe bashkëpunim nga të gjithë ne. Një të kaluar e cila është e mbushur me dhimbje dhe vuajtje duhet të shërbejë si një mësim për të evituar ngjarje të ngjashme në të ardhmen. Një pjesë e rëndësishme e këtij procesi është edukimi i brezit të ri për historinë e vërtetë të Kosovës dhe rreziqet e urrejtjes dhe intolerancës.
Ajo e përmendi gjithashtu nevojën e vendosjes së drejtësisë si bazë të shoqërisë sonë. Vetëm duke u angazhuar për drejtësinë, ne mund ta nisim një kapitull të ri të paqes dhe stabilitetit. Pajtimi është i domosdoshëm, por për të arritur pajtimin duhet që të pranohet e vërteta dhe të ketë një ndjesi të thellë të shqetësimit për viktimat.
Një moment reflektimi për të gjithë është gjithashtu i domosdoshëm. Sa herë që ne kujtojmë ditë të tilla, është një mundësi për të rishikuar angazhimin tonë për paqe dhe stabilitet. Historia do të na gjykojë për veprat tona dhe duhet të sigurohemi që ajo të jetë një histori e drejtësisë, jo e harresës.
Në përfundim, kujtimi i kësaj masakre nuk është vetëm një akt nostalgjie, por një nxitje për të punuar drejt një të ardhme që respekton jetën dhe dinjitetin e çdo individi. Qëllimi ynë duhet të jetë që të ndërtojmë një shoqëri të bazuar në drejtësi dhe respekt për të gjithëve, duke ndjekur hapat e të ardhmes me më shumë empati dhe përgjegjësi.
Ajo ka shtuar se mbetet e gjallë shpresa për një të ardhme me më shumë drejtësi.