U shpall, me plot meritë, lojtari më i mirë i ndeshjes në supersfidën e mbrëmshme mes Interit dhe Barcelonës. Pavarësisht rezultatit 4-3, Yann Sommer ishte ndoshta lojtari më vendimtar në fushë. Më shumë se Acerbi, më shumë se Frattesi. Pritjet e tij, gjatë të gjithë 120 minutave, e mbajtën Interin gjallë.
Një nga më ikoniket ishte ajo në minutën e 113-të, kur rezultati ishte tashmë 4-3 për zikaltrit. Në atë moment, Lamine Yamal çmend edhe një herë mbrojtjen interiste dhe lëshon një goditje të harkuar e të prerë, që dukej se po shkonte drejt lavdisë. Por jo për zviceranin, i cili me një kërcim të jashtëzakonshëm arrin ta prekë topin dhe ta devijojë në këndore. Ajo pritje, përkrah golave, është një nga imazhet më të bukura të mbrëmjes madhështore të San Siros.
Dhe menjëherë, në zemrat zikaltër, u rikthye në mendje pritja po aq madhështore e Julio Cesar ndaj Leo Messit në vitin 2010, në sfidën e “Camp Nou”-t që i çoi më pas drejt finales kundër Bayern Munchen. Pritja e Somerit sot është një tjetër shembull i asaj që mund të quhet përsëritje e historisë. Që nga ajo ndeshje e famshme, fanellat e Interit janë mbushur me besim dhe përvojë, e cila është e padiskutueshme kur bëhet fjalë për ndeshje të tilla vendimtare.
Menjëherë pas atij momenti magjik, trajneri i Interit filloi të shprehte optimizmin për një aventurë të suksesshme në Champions League, duke theksuar se një moment si ky mund të ketë pasoja të mëdha për moralin e ekipit. Analogjitë mes Somerit dhe Julio Cesarit janë të pashmangshme, dhe ajo që ndodhi mbrëmë e konfirmon rëndësinë e portierëve në ndeshjet vendimtare, sidomos në kompeticionet europiane.
Sommer, i cili ka pasur një start të shkëlqyer të sezonit, ka ngjallur diskutime të gjera për performancën e tij si portier. Ai ka treguar se është një investim i vlefshëm për Interin, duke qëndruar në krye të sfidave që i janë paraqitur. Çdo pritje e tij sjell një ndjesi sigurie, jo vetëm për mbrojtësit, por edhe për mesfushorët dhe sulmuesit që ndihen më të lirë në lojën e tyre.
Përveç performancës individuale, priten gjithashtu kritika të forta për mënyrën se si skuadra e Barcelonës nuk arriti të shfrytëzojë qëndrueshmërinë dhe forcën e saj sulmuese për të realizuar më shumë gola. Kjo ndeshje është një kujtesë se futbolli është një sport dinamik, ku çdo moment mund të ndryshojë tërë dinamikën e lojës. Ndaj, detajet e vogla, si pritjet vendimtare, mund të vendosin nëse një ekip do të kalojë në një tjetër fazë të Champions-it apo do të përfundojë aventurën e tij në një moment të dhimbshëm.
Refreni i përhershëm i trajnerëve dhe lojtarëve në këto nivele është: “këtë lloj ndeshjeje e vendosin detajet”. Ja, ky është ai detaji. Ndoshta më i rëndësishmi në historinë e fundit të Interit. Pas kësaj ndeshjeje, tifozët e Interit ndihen më optimistë se kurrë për ardhmërinë e klubit, duke parë se ata kanë një portier të nivelit të lartë dhe një ekip që është i gatshëm për të vizituar maja të reja, si ajo në Champions League.
Sigurisht, ndeshja e djeshme në San Siro është një tregues i qartë se Champions League është një turne ku ndodhin mrekulli, ku historia shkruhet në çdo raund dhe çdo ndeshje e saj sjell një emocion të veçantë. Një aventurë që ka vetëm një fillim, por për Interin, kësaj here shpresohet të ketë një fund të lumtur. Çdo tifoz ka një arsye për të besuar dhe për të shpresuar se me mbështetje të fortë dhe me performanca mbresëlënëse si kjo, Interi mund të arrijë majat e suksesit europian një herë e përgjithmonë.