Miq të dashur, a e keni menduar ndonjëherë se sa e fortë mund të jetë shpresa në momentet më të errëta të jetës?
Kjo është historia e një djaloshi që, pavarësisht humbjeve të mëdha, arriti të rikthehet në jetë.
Për 43 vite punova si infermiere në Spitalin e Traumës, ku kam pasur mundësinë të përjetoj dhe të ndihmoj në raste të shumta emergjente.
Spitali ynë ishte një vend ku jeta dhe vdekja ishin në një luftë të vazhdueshme, dhe çdo ditë përballeshim me sfida të reja.
Aksidentet, plagosjet dhe fatkeqësitë ishin pjesë e përditshmërisë sonë.
Një nga historitë më të paharrueshme që kam përjetuar ishte ajo e një djaloshi të ri, rreth 28 vjeç, i cili pësoi një aksident tragjik me tren.
Ai humbi të katër gjymtyrët, një rast që nuk e kisha parë kurrë më parë.
Ky djalë, që kishte ëndrrat e tij, u godit nga fatkeqësia në një moment të papritur, duke lënë pas një të fejuar dhe një jetë të tërë për të jetuar.
Çdo ditë, kur shkoja për ta mjekuar, ndihesha e mbytur nga emocionet. Ai, megjithatë, kishte një forcë të jashtëzakonshme. Edhe pse vuante, ai gjeti forcën për të buzëqeshur.
E ëma e tij, një grua e fortë, më priste gjithmonë me lot në sy, duke falenderuar Zotin që djali i saj ishte gjallë.
Unë shpesh e pyesja veten se si do të jetonte ai pa asnjë gjymtyrë. E fejuara e tij e braktisi, por ai nuk e humbi asnjëherë shpresën. Tre muaj rresht e mjekova, duke e inkurajuar të mos humbiste besimin, sepse jashtë shtetit ndodhin mrekulli.
Pas tre vjetësh, ndodhi ajo që as unë nuk e prisja. Një ditë, te dera e spitalit, dikush më thirri me një zë të njohur. Ishte ai, por tani ishte një burrë i shëndoshë, plot jetë. Nuk e njoha menjëherë, por ai më dha dorën e tij, një dorë të ngrohtë dhe të fortë, dhe më tregoi se kishte marrë proteza për të katër gjymtyrët.
Ishte një moment i pabesueshëm. Ai ecte me këmbët e tij artificiale dhe më tregoi se kishte krijuar një familje të re. Historia e tij ishte një dëshmi e fuqisë së shpresës dhe dashurisë së familjes, si dhe përparimeve të mjekësisë. Ai kishte rikthyer dinjitetin dhe forcën e tij, duke u bërë një shembull për të gjithë ne.
Mesazhi i kësaj historie është i qartë: kurrë mos e humbni shpresën! Edhe në momentet më të errëta, besimi dhe dashuria mund të na ndihmojnë të rikthehemi në jetë. Shpresoj që kjo histori të frymëzojë të tjerët të besojnë në mrekullitë e jetës.