Çfarë ndodhi në urgjencën e QSUT? Rrëfimi i Agron Llakajt që trondit
Në një postim të tij në rrjetet sociale, Agron Llakaj ndan një përvojë të pazakontë nga urgjenca e QSUT-së, ku përballë një situate të tensionuar, ai vëren se mjekët shqiptarë përballen me sfida të jashtëzakonshme.
Ajo që e tronditi më shumë ishin jo vetëm arsyet shëndetësore që e çuan atje, por edhe atmosfera kaotike që mbizotëronte në atë mjedis.
Me një përshkrim të gjallë, Llakaj tregon për turmat e njerëzve që prisnin ndihmë, dhomat e mbushura përtej kapaciteteve dhe mjekët e stërngarkuar që vraponin për të shpëtuar jetë.
Në mes të gjithë kësaj, një djalosh i fortë kërkonte trajtim për babanë e tij, duke e bërë situatën edhe më të tensionuar me sjelljen e tij arrogante.
“I forti: ‘Oreee merr vesh ti, me ke flet keshtu? Unë të martoj tetem!’
Doktori: ‘Dakord! Shërojmë babanë sot dhe nesër martoma tetën!’”
Ky dialog, megjithëse me nota ironie, shpalos një realitet të dhimbshëm për mjekët, të cilët përballen çdo ditë me presionin e familjarëve të dëshpëruar dhe dhunën verbale.
Mjekët dhe infermierët, përballë këtyre sfidave, vazhdojnë të ushtrojnë profesionin e tyre me dinjitet dhe profesionalizëm.
Një nga momentet më të paharrueshme për Llakajn ishte përgjigjja e mjekut, i cili, kur u pyet se si arrin të ruajë qetësinë në situata të tilla, tha:
“Kur futem në punë, bëj ndërrim gjaku: fus gjak nordik dhe heq gjakun tim prej shqiptari… Se ndryshe do shërbenim me automatik.”
Kjo përgjigje, e mbushur me sarkazëm, është një akuzë e heshtur ndaj shoqërisë shqiptare, që shpesh nënvlerëson ata që janë në vijën e parë të jetës dhe vdekjes.
Mjekët dhe infermierët janë heronj të vërtetë, të cilët meritojnë respektin dhe vlerësimin e duhur.
Agron Llakaj përfundon postimin e tij me një thirrje për reflektim, duke theksuar se shoqëria duhet të vlerësojë përpjekjet e stafit shëndetësor dhe të ndryshojë mënyrën se si i trajton ata që sakrifikojnë për jetët e të tjerëve.
Ky rrëfim prekës vjen në një kohë kur Shqipëria po përballet me largimin masiv të mjekëve për shkak të kushteve të vështira të punës.
Megjithatë, mes kësaj errësire, zëra si ai i Agron Llakajt ndriçojnë një të vërtetë të rëndësishme: dinjiteti dhe humanizmi i mjekëve shqiptarë janë të paçmueshëm.
Ata janë heronjtë tanë dhe meritojnë të respektohen si të tillë.
