Një grua e fortë dhe një djalë i vogël, një histori që tregon se si një akt i thjeshtë mund të ndryshojë jetën e dikujt.
Çfarë ndodhi kur Donna Elena zbuloi sekretin e Martinit?
Çdo pasdite, një djalë me sy të ndritshëm dhe rroba të vjetra ndalonte para restorantit të vogël të Donna Elena, një vend që ndodhej në një rrugë të harruar të qytetit.
Ai nuk kërkonte asgjë, thjesht priste në heshtje, duke shpresuar për një ndihmë të vogël.
Donna Elena, e njohur për karakterin e saj të fortë, kishte një zemër të madhe për ata që vuajnë.
Sa herë që e shihte Martin, ajo përgatiste një qese me mbetje ushqimi: oriz, mish dhe pak supë, duke ia dhënë pa thënë asnjë fjalë. Ky ritual i përditshëm ishte bërë një zakon i zakonshëm për të dy.
Një ditë, kur heshtja e zakonshme u prish, Elena e pyeti Martin: “Pse nuk ha në shtëpi? A është nëna jote e sëmurë?”
Fëmija mbeti i habitur dhe, pas një heshtjeje të gjatë, u detyrua të buzëqeshte dhe të largohej.
Kjo bisedë e thjeshtë e la Elenën të shqetësuar gjatë natës.
Pas disa ditësh, ajo vendosi ta ndiqte Martin.
E shikonte nga larg, duke e parë atë të merrte ushqimin dhe duke e ndjekur nëpër rrugët e pluhurosura të qytetit.
Por ajo që pa e theu zemrën: ai nuk e ndau ushqimin me askënd, por e vendosi në pragun e një shtëpie të thjeshtë dhe iku me vrap.
Kur dera u hap, një vajzë e vogël doli dhe bërtiti me gëzim për nënën e saj.
Kjo pamje e lëndoi thellë Elenën, e cila e kuptoi se Martin po ndihmonte një familje tjetër.
Të nesërmen, ajo e priti përsëri dhe i tha:
“E pashë çfarë bëre dje…”
Martin, me sytë e tij të mbushur me lot, i tregoi se ajo shtëpi ishte vendi ku ai kishte gjetur strehim kur nëna e tij kishte vdekur.
Ai dëshironte të kthejë mirësinë që kishte marrë, pa e ditur se kush e ndihmonte.
Kjo bisedë ndryshoi gjithçka për Elenën.
Që nga ajo ditë, mbetjet e ushqimit u pasuruan me bukë, fruta dhe qumësht.
Elena ofroi punë për nënën e Martin dhe ndihmoi fëmijët me studimet e tyre.
Restoranti i saj u shndërrua në një vend ku bujaria ishte e pranishme, dhe Martin mësoi se mirënjohja shprehet në heshtje, me veprime, jo me fjalë.