Boza ka katër përbërës kryesorë: miell misri e gruri, sheqer dhe ujë.
Në Shqipëri, boza është një produkt tradicional që ka mbijetuar shekuj me radhë, duke u bërë një simbol i pasurisë kulturore të vendit. Pjesa veriore e Shqipërisë, veçanërisht zona e Kukësit, është njohur për prodhimin e kësaj pije. Më shumë se një thjesht ushqim, boza përfaqëson një pjesë të rëndësishme të identitetit kulturor shqiptar.
Boza shqiptare dallon nga bozat e prodhuara në vendet e tjera për të paktën një arsye kryesore: përbërësi i saj kryesor është misri, ndërsa në vende si Turqi, Bullgari dhe Maqedoni, mund të përdoren përbërës si gruri, elbi, meli ose qiqrat. Kjo dallueshmëri jo vetëm që i qëndron tema tradicionale, por gjithashtu ndihmon për të përcaktuar karakterin unik të saj.
Pas procesit të prodhimit, ruajtja e bozës është një hap i rëndësishëm. Ajo duhet të mbahet në një temperaturë prej 2-3 °C, ku mund të ruhet për rreth një muaj. Ngrirja e bozës është e papërshtatshme, pasi zakonisht shkakton ndarjen e ujit nga lënda e thatë, duke e bërë atë të pakët në shije dhe vlera ushqyese.
Boza është e njohur për disa dobi për shëndetin. Një nga përfitimet kryesore është normalizimi i tensionit të gjakut. Gjithashtu, për shumë gra që sapo kanë lindur dhe ushqehen me gji, boza mund të ndihmojë në rritjen e prodhimit të qumështit. Kjo e bën atë një pije të shkëlqyer për periudha të tilla në jetë, kur nevojat ushqyese janë më të larta.
Vlerat ushqyese të bozës janë gjithashtu të rëndësishme për ata që angazhohen në aktivitete fizike. Pija përmban vitamina A, C, dhe E, përveç katër llojeve të vitaminave B, të cilat janë të domosdoshme për energjinë dhe rigjenerimin e muskujve. Kjo e bën bozën një zgjedhje të shkëlqyer për sportistët dhe ata që ndjekin një stil aktiv të jetesës.
Me hyrjen e Bullgarisë në Bashkimin Evropian, interesimi për bozën është rritur dhe ajo ka filluar të njihet më shumë edhe jashtë kufijve të Shqipërisë. Miti se boza mund të rrisë gjinjtë e femrave është një fenomen që ka frymëzuar kureshtjen, megjithatë, shkencërisht nuk ka prova që e konfirmojnë këtë teori. Megjithatë, ajo vazhdon të njihet për përfitimet e saj në rritjen e qumështit të gjirit tek gratë që kanë foshnja.