I intervistuar nga “SportWeek”, Christian Abbiati, legjenda e Milanit, ka reflektuar mbi ndryshimet që kanë ndodhur në klub dhe krahasoi ekipin aktual me atë të tij. Ai shprehet se, “A është thjesht çështje lojtarësh? Mendoj se po, por nuk e njoh sa duhet Milanin aktual, ndaj nuk mund të gjykoj. Sidoqoftë, e njoh mirë Milanin e asaj kohe: një familje, duke filluar nga presidenti Berlusconi, pastaj Galliani e Braida, deri te ne lojtarët.”
Për Abbiatin, koha e tij në Milan ishte e veçantë jo vetëm për sukseset në fushë, por edhe për lidhjen e fortë që formuan si grup. “Kalonim shumë kohë bashkë, duke formuar një grup burrash dhe kampionësh të mëdhenj. Ishim vërtet një bllok unik, që ecte plot besim në rrugën e vet. Ne kishim atë që quhet ‘mentalitet fitues’, hynim në fushë të sigurt se do të merrnim rezultatin pozitiv. Pastaj ndodhte që nuk ia dilnim, por bindja në nisje ishte gjithmonë ajo,” thotë ai. Kjo është një reflektim i fortë mbi frymën e ekipit që e bënte Milanin të pabesueshëm në ditët e tij.
Ai shprehu shqetësim për ndeshjen e ardhshme në finale të Kupës së Italisë midis Milanit dhe Bolonjas, e cila do të zhvillohet të mërkurën. “Milani mund të konsiderohet favorit për shkak të traditës, nivelit teknik e kështu me radhë, por Bologna është e rrezikshme. Me lojë dhe rezultate, Bologna po konfirmon paraqitjet e shkëlqyera të një sezoni më parë. Kjo është meritë e Italianos, që ka zëvendësuar Motta në pankinë. Një ndeshje teke sjell stres, ku çdo gjë mund të ndodhë,” thotë ai.
Abbiati ishtë gjithashtu shumë i interesuar për modulin e ri 3-4-3 të Conceiçãos. “Më bind apo jo, nuk ka shumë rëndësi. Po sjell rezultate, ndaj është i mirëpritur.” Kjo tregon se ish-portieri i Milanit i jep rëndësi performancës mbi strategjitë, duke theksuar që suksesi në futboll më shpesh vjen si rezultat i punës së ekipit.
Në një analizë më të thelluara për Leao, Abbiati tha: “Me cilësitë që ka, mund të japë diçka më shumë, por unë jam nga ata që e shoh si bekim, jo për t’i vënë fajin. Sipas mendimit tim, duhet gjetur një pozicion tjetër në fushë për të. Duhet të luajë pak më afër portës. Sidoqoftë, trajnerët e tij nuk e mendojnë kështu. Dhe meqë unë nuk jam trajner, ndoshta kanë të drejtë ata…”
Një nga çështjet më të debatueshme që Abbiati përmendi ishte ndikimi i menaxherëve mbi lojtarët dhe roli i tyre në formimin e ekipit. Ai theksoi se qasja dhe filozofia e trajnerëve janë thelbësore për përgatitjen e një skuadre për garat e larta. “Një trajner i mirë di të nxjerrë maksimumin nga lojtarët e tij dhe të krijojë një ambjent ku talentet shndërrohen në fitues,” theksoi ai.
Pavarësisht sfidave që Milan po përballet aktualisht, nostalgjia e Abbiatit për kohët e kaluara është e qartë. Ai ndan se si ndiheshin ata të përgatitur psikologjikisht për çdo ndeshje dhe se sa e rëndësishme ishte ndihma e njëri-tjetrit si ekip. “Ishim si një familje, dhe kjo na ndihmonte të përballeshim me çdo sfidë”, përfundon Abbiati.
Një vështrim në të ardhmen tregon se Milani ka potencialin për t’u rikthyer në majat e futbollit italian. “Kur ke një histori të pasur dhe një akademi të fortë, është vetëm çështje kohe për të rikuperuar lavdinë e kaluar,” përfundon Abbiati me optimizëm. Çdo tifoz i Milanit do të pajtohej se kujtimi i diasporës së jashtëzakonshme që Abbiati përfaqëson është një inkurajim për të ardhmen e klubit.