Në librin e saj “When My Heart Broke”, Loredana shpreh hapur vuajtjet e saj pas ndarjes nga Mozzik, duke ofruar një perspektivë të thellë mbi depresionin dhe sfidat emocionale që e shoqërojnë një ndarje të vështirë.
Ajo flet me sinqeritet të plotë rreth ndarjes së saj nga Mozzik, me të cilin kaloi katër vite të mbushura me dashuri dhe angazhim. Pas kësaj marrëdhënieje, Loredana thekson se si ndryshimi drastik i jetës së saj e preku thellësisht, duke e bërë atë të përjetonte ditë të errëta dhe të vështira. “Ishte e tmerrshme. Herën e parë që isha larg tij për një kohë të gjatë, ato ishin ditët më të këqija të jetës sime”, kujton ajo, duke treguar për hidhërimin që e shoqëroi këtë ndarje.
Përveç ndjenjave të trishtimit, ajo përballej gjithashtu me pasojat fizike të stresit emocional. “Kam humbur shumë peshë gjatë kësaj kohe. Me gjatësinë time gati 170 centimetra, në një moment peshoja vetëm 43 kilogramë”, thotë ajo, duke treguar se si humbja e oreksit dhe varësia ndaj energjisë të përqendruar nga Red Bull e bënë situatën edhe më të rëndë.
Nuk ishte thjesht depresioni emocionalai cili e lëndoi atë, por edhe nevoja për të kujdesur për vetveten. “Edhe dushi ishte një luftë. Pa Hanën ndoshta nuk do të kisha mundur ta bëja këtë”, pranon Loredana, duke theksuar se vajza e saj ishte një motivim për të vazhduar përpara. Ajo e përcjell këtë përjetim me ndjenja të thella dhe emocione reale, duke treguar se si jeta e saj ishte shkatërruar ditë pas dite.
Loredana rikthen kujtimet e saj nga periudha e martesës kur konsideronte Mozzikun si “burrin e ëndrrave të saj”. Ajo përshkruan si ndjehej e lumtur kur ndante jetën me të, duke i kërkuar këshilla për stilin e flokëve dhe veshjet. Kjo na tregon se marrëdhëniet janë komplekse dhe kënqësitë ndonjëherë shndërrohen në dhimbje të thella.
Në disa pjesë të tjera të autobiografisë, Loredana përmend vështirësitë që kishte për të biseduar me familjen e saj rreth ndarjes. Me nëntë fëmijë në familje, ajo e vuri në dukje faktin se askush tjetër nuk kishte përjetuar një martesë të dështuar, duke e ndier veten të veçantë dhe të izoluar në përvojën e saj.
Kjo autobiografi nuk është vetëm një rrëfim personal i Loredanës, por një udhëzues për ata që po kalojnë periudha të vështira në jetën e tyre. Ajo ofron këshilla të vlefshme dhe perspektiva për t’u rikuperuar nga humbjet dhe për të gjetur forcën për të vazhduar përpara.
Është e rëndësishme të theksojmë se këtë përvojë ajo e ndan me siguri duke shpresuar se ndihmon të tjerët që ndjejnë se janë në fund të botës. Ajo na kujton se nuk jemi vetëm në momentet tona më të errëta dhe se është e mundur të arrijmë dritën pas errësirës.
E gjithë kjo tregon jo vetëm për forcën e Loredanës si artistë, por edhe si individ, e cila është në gatishmëri të ndihmojë të tjerët me përvojat e saj.
