Një nxënëse e klasës së katër e cila është me nevoja të veçanta ka mbetur jashtë bankave të shkollës “Pjetër Bogdani”. Prindërit akuzojnë shkollën se nuk po pranojnë, ndërsa shkolla thotë se fëmija ka të drejtë të vijë dy herë në javë sipas raportit vlerësues të lëshuar nga Komuna e Prishtinës. Kjo situatë ka sjellë shqetësim të madh disi nga prindërit, të cilët kërkojnë zgjidhje për vajzën e tyre, e cila është përballur me pengesa të dukshme në arsimimin e saj.
Nxënëse e quajtur Bora Raçi, vetëm 10 vjeçare, është shembulli i një sfide që shumë familje të tjera me fëmijë me nevoja të veçanta po përballen. Pas disa muajsh emigrimi në Gjermani, ku prindërit shpresonin të gjenin kushte më të mira për të, Bora u kthye në vendlindje për shkak të situatës së vështirë atje. Një kthim i tillë, megjithatë, solli një problem tjetër: mospranimin në shkollë.
Bora, e cila kishte ndjekur mësimin për tre vjet në “Pjetër Bogdani”, ka rënë në një situatë të vështirë. Prindërit e saj, Mentor dhe Melita Raçi, janë të shqetësuar për të ardhmen e saj akademike. Sipas tyre, vendimi i shkollës për të kërkuar një diagnozë të re pas kthimit ishte i papranueshëm, duke pasur parasysh historinë e saj të mëparshme dhe nevojat e veçanta që ajo ka.
“Kemi qenë në diasporë për 5-6 muaj dhe na kanë kthyer. Kemi dëshiruar që vajza ta vijojë mësimin në shkollën e saj ku kishte vazhduar më parë. Po na kërkojnë një diagnozë, por për ne diagnoza më parë ka qenë e vlefshme dhe nuk ka ndryshuar”, shprehet Mentor Raçi, duke theksuar se ndjekja e mësimit është një e drejtë që duhet të respektohet për çdo fëmijë, pa përjashtuar ata me nevoja të veçanta.
Megjithatë, drejtori i shkollës “Pjetër Bogdani”, Nexhemedin Sejdiu, ka një perspektivë tjetër. Ai thekson se raporti vlerësues i Komunës i rekomandon vajzës që të vijë në shkollë dy herë në javë, dhe se kjo është në përputhje me rregullat e shkollës. Ai nuk ka pranuar të flasë më shumë për këtë çështje përmes kamerave, por ka theksuar se është i angazhuar për të siguruar se çdo fëmijë merr arsim të duhur sipas nevojave të tij.
Sipas raportit të vlerësuesit, Bora ka një rekomandim për të ndjekur mësimin tri herë në javë në qendrën burimore “Përparimi”, e cila ofron mbështetje për fëmijët me nevoja të veçanta. Por prindërit e saj nuk pranojnë këtë zgjidhje, duke argumentuar se kjo do ta izolojë më shumë vajzën dhe do ta pengojë në arritjen e potencialit të saj të plotë.
Për këtë situatë, ekspertë të arsimit si Rinor Qehaja kanë shprehur mendimin se vendimi për mënyrën e ndiqjes së rekomandimeve të vlerësimit komunal u takon prindërve. “Vendimi përfundimtar për respektimin ose mos respektimin e vlerësimit komunal është një përgjegjësi për prindërit. Por, në rast se këto vendime rrezikojnë mirëqenien e fëmijës, atëherë ndërhyn qendra për punë sociale”, thotë Qehaja, duke theksuar rëndësinë e mbrojtjes së të drejtave të fëmijëve dhe nevojave të veçanta që ata kanë.
Është e qartë se situatat si kjo nuk janë të izoluar. Shumë familje në Kosovë po përballen me pengesa të ngjashme kur vjen fjala te trajtimi dhe mbështetja për fëmijët me nevoja të veçanta. Dështimi për t’u përshtatur me kërkesat e individëve me nevoja të veçanta nuk është vetëm një problem individual, por një sfidë për të gjithë shoqërinë. Është e domosdoshme që të gjitha palët të punojnë së bashku për të krijuar një sistem arsimor më gjithëpërfshirës dhe të ndjeshëm ndaj nevojave të fëmijëve.
Prindërit e Bora Raçit, me shpresë se do të gjejnë një zgjidhje, kanë bërë thirrje për angazhim më të madh nga ana e autoriteteve për të forcuar sistemin e edukimit për fëmijët me nevoja të veçanta. Ata kërkojnë një dialog konstruktiv mes shkollës dhe familjeve për të siguruar se çdo fëmijë ka mundësinë të zhvillohet dhe të arsimohen siç meritojnë.
Ashtu si Bora, shpresohet që çdo fëmijë të ketë mundësinë të ndjekë arsimimin dhe të ketë një të ardhme të ndritur, pavarësisht sfidave që ndesh. Educimi është një e drejtë themelore, dhe është koha që të gjithë të tregojmë angazhimin tonë për ta bërë atë të arritshëm për çdo fëmijë, pa përjashtim.