Një neurolog ka zbuluar ilaçet e zakonshme që mund të shkaktojnë dridhje të duarve.
Dr. Baibing Chen, i cili punon në Ann Arbor, Michigan, ka ndihmuar shumë pacientë që përjetojnë dridhje të duarve, një simptomë që shpesh shkakton shqetësim të madh. Mënyra se si këto dridhje mund të jenë të lidhura me ilaçet që ata përdorin është një këndvështrim i rëndësishëm që ai dëshiron të ndajë. Shumë njerëz frikësohen se këto dridhje mund të jenë tregues të një çrregullimi serioz, siç është sëmundja e Parkinsonit, por Dr. Chen thekson se është esenciale të shqyrtohen faktorët e tjerë para se të nxirren përfundime të tjera.
Për para se të vlerësojë pacientët për çrregullime neurologjike, ai gjithmonë kontrollon se çfarë ilaçesh po marrin. Kjo strategji tregon se një diagnostikim i saktë do të kërkojë një qasje të hollësishme, që fillon me historinë mjekësore dhe përdorimin e ilaçeve. Një nga ilaçet më të zakonshme që Dr. Chen shqyrton është pseudoefedrina, që njihet për përdorimin e saj në bllokimin e hundëve dhe sinuseve.
Dridhjet mund të ndodhin si pasojë e veprimit që ky ilaç ka në sistemin nervor qendror. Pseudoefedrina stimulon lirimin e norepinefrinës, një neurotransmetues që nxit vigjilencën, por gjithashtu mund të shkaktojë efekte anësore të padëshiruara si nervozizmi dhe dridhjet. Kjo situatë përkeqësohet kur ilaçi konsumohet në doza të larta, veçanërisht nga individë të ndjeshëm.
Ajo që është po ashtu shqetësuese është përdorimi i amfetaminave që përdoreshin për të trajtuar ADHD-në, si Adderall, sepse këto ilaçe gjithashtu mund të rrisin aktivitetin e sistemit nervor dhe të shkaktojnë dridhje. Dr. Chen vë në dukje se individët që përdorin këto ilaçe shpesh duhet të monitorojnë me kujdes efektet anësore.
Përveç amfetaminave, Dr. Chen analizon përdorimin e antidepresivëve, në veçanti frenuesit selektivë të rimarrjes së serotoninës (SSRIs). Këto antidepresivë, të miratuar nga FDA për trajtimin e depresionit, përfshijnë Citalopram, Escitalopram, Fluoxetine, Paroxetine dhe Sertraline. Megjithatë, ndonëse disa individë nuk përjetojnë efekte anësore, është e mundur që të tjerët të ndjejnë dridhje, djersitje dhe shqetësime të tjera.
Klinika Mayo raporton se shumë side efekte mund të zhduken pas disa javëve të përdorimit, por është e rëndësishme që pacientët të jenë të vetëdijshëm për simptomat pasi fillojnë terapinë me këto ilaçe. Në këtë kontekst, Dr. Chen gjithashtu përmend antidepresivët triciklikë si amitriptilina, të cilët gjithashtu mund të shkaktojnë dridhje si efekt anësor.
Një problem tjetër shqetësues është përdorimi i antipsikotikëve, të cilët gjithashtu mund të shkaktojnë dridhje. Këto ilaçe përdoren për të trajtuar simptoma psikozike si halucinacionet. Po ashtu, litiumi, një stabilizues humor, është i njohur për shkaktimin ose përkeqësimin e dridhjeve, dhe Dr. David Osser, profesor i asociuar i psikiatrisë në Shkollën Mjekësore të Harvardit, e konfirmon këtë informacion duke thënë se dridhjet nga litiumi janë shumë të zakonshme.
Një tjetër grup ilaçesh që Dr. Chen nënvizon janë ato për astmën, si albuterol dhe salmeterol. Analizat tregojnë se deri në 20% e pacientëve që konsumojnë këto ilaçe përjetojnë dridhje. Dr. Chen thekson rëndësinë e monitorimit të efekteve anësore për të shmangur komplikimet, dhe ai rekomandon konservimin e dozave.
Gjithashtu, ilacet për shkak të krizave epileptike dhe ato antiaritmike për zemrën shpesh ndërveprojnë me sistemin nervor qendror duke shkaktuar dridhje. Steroidet, si prednizoni, janë një tjetër grup ilaçesh që mund të ketë efekte anësore të tilla, ku disa pacientë zhvillojnë dridhje të pakontrollueshme kur përdoren në sasi të mëdha.
Për të përfunduar, stimuluesit si kafeina, që gjendet në kafe, çaj, dhe pije energjike, gjithashtu janë të njohur për shkaktimin e dridhjeve, sidomos në individë të ndjeshëm. Dr. Chen rekomandon që individët të jenë të kujdesshëm në konsumimin e këtyre substancave dhe të monitorojnë simptomat e tyre për të identifikuar shkaktarët e mundshëm të dridhjeve.