Kur dikush mendon se trajnerët nuk kanë shumë ndikim, duhet të kujtojë Antonio Conten, një trajner që, pavarësisht rrethanave, arrin gjithmonë t’i pozicionojë skuadrat e tij në zonat e larta të renditjes. Conte ka marrë në dorë një Napoli të dërrmuar pas një sezoni të vështirë dhe tashmë është vetëm një pikë pas Interit, në pritje të sfidës direkte të së shtunës në “Maradona”.
Qysh nga marrja e drejtimit të skuadrës, Conte ka treguar aftësinë për të transformuar një ekip që duket se kishte humbur shpresën. Suksesi i tij është mbresëlënës, pavarësisht vështirësive të dukshme. Pas shitjes së Kvaras, lojtarit më të mirë të skuadrës, dhe me shumë titullarë të dëmtuar, Napoli është përballur me një situatë të vështirë. Anguissa është vetë i fundit në një listë të gjatë mungesash, ndërsa Neres vazhdon të mbetet jashtë, dhe rikthimi i Buongiorno, Olivera dhe Spinazzola sapo është realizuar.
Megjithatë, strategjia e Contes ka sjellë një frymë të re në skuadër. Ai ka revolucionarizuar formacionin duke futur një mbrojtje me tre lojtarë, duke krijuar lëvizje të sinkronizuara dhe një sulm më të afruar që rrit shpejtësinë dhe hapësirat për lojtarët e tij. Një nga taktikat que ai ka eksperimentuar me sukses është mbulimi “një kundër një” në të gjithë fushën, e cila ka dhënë rezultate të mira në takimin e parë kundër Interit dhe mund të rikthehet të shtunën.
Duke u përballur me Interin, Conte ka disa opsione taktike që mund t’i sigurojnë suksesin. Një strategji e mundshme është përputhja me sistemin e Inzaghit (3-5-2), e cila do të lehtësonte presingun mbi ekipin rival. Në këtë skemë, Lukaku dhe Raspadori do të shërbenin për të komplikuar mbrojtjen e Interit, ndërsa McTominay do të merrej me këndin tjetër të mbrojtësve. Politano dhe Spinazzola do të ishin përgjegjës për mbulimin e krahëve, ndërsa Billing mund të zëvendësojë Anguissan në mesfushë.
Çdo strategji, megjithatë, ka rreziqet e saj. Një nga shqetësimet kryesore është dalja e vonuar e mbrojtësve për të mbuluar mesfushorët e avancuar të Interit, të cilët janë të njohur për aftësinë e tyre për të shfrytëzuar çdo hapësirë të lënë pas. Një alternative tjetër do të ishte rikthimi në sistemin 4-3-3, i cili do të ofronte barazi numerike në sulm përballë mbrojtjes së Interit, me Politano dhe Spinazzola në krahë, duke garantuar mbulim të mirë mbrojtës.
Për më tepër, me këtë skemë, Lobotka do të përballte një sfidë të vështirë në ndjekjen e “regjisorit” të Interit, ndaj do të duhej një fokus i veçantë për të mos lejuar hapësira të panevojshme në mesfushë. Një tjetër strategji e mundshme është 4-2-3-1, ku McTominay do të shërbente si trekuartist pas Lukakut, duke shtuar presionin mbi mbrojtjen e kundërshtarit dhe siguruar kontroll më të mirë të lojës në mesfushë.
Pavarësisht mungesave dhe vështirësive, Antonio Conte ka treguar me sukses se di të adaptohet dhe të sjellë zgjidhje inovative për sfida të vështira. Taflën e lojës do ta shtyjë me një Napoli të paparashikueshëm, dhe pritet që të befasojë ekipin e Inzaghit, duke e rikthyer besimin te tifozët pas një dekade të suksesshme.
Fokusi tashmë është në përmbushjen e pritshmërive, dhe Napoli do të kërkojë të dalë nga sfida me një rezultat pozitiv. Ky ndeshje mund të jetë një moment pivotal për skuadrën, duke vlerësuar forcën dhe strategjinë e saj nën udhëheqjen e Contes. Për tifozët, një fitore do të ishte jo vetëm një konfirmim i kualiteteve të skuadrës, por edhe një shenjë e qëllimeve të forta sezonale.
Përfundimisht, e ardhmja e Napoli-t duket të jetë nën presion, por me Antonio Conten në stolin e trajnerit, ka një ndjenjë të fortë optimizmi. Tifozët shpresojnë se ky ishte fillimi i një epoke të re dhe të suksesshme për klubin. Pa dyshim, sfida e së shtunës do të jetë një test i rëndësishëm për të dyja skuadrat, dhe të gjithë sytë do të jenë të përqendruar në “Maradona” për të parë se si do të zhvillohet kjo përballje e madhe.