Drenusha Latifi, ish-banoreshë e reality show-t “Big Brother VIP Kosova”, ka ndarë përvojën e saj personale dhe sfidat që përballi pas daljes nga emisioni, duke zbuluar se vajza e saj ka pasur nevojë për mbështetje psikologjike për të përballuar situatat e vështira që ajo ka kaluar.
Latifi theksoi se rikthimi në jetën normale pas eksperiencës së reality show-t ishte një proces i vështirë për vajzën e saj. Ajo shpjegoi se pas përfundimit të “Big Brother”, vajza e saj ka përjetuar një sërë emocionesh dhe ndjesish që ishin të vështira për t’u menaxhuar, përfshirë ndarjen nga familja dhe mungesën e kontakteve me të.
“Vajza kur kam dalë prej Big Brotherit nuk ka qenë hiç mirë dhe vazhdon mos me qenë mirë. E kam pasur te psikolog,” tha Drenusha. Ajo pranoi se situatat e rënda emocionale e kanë detyruar të kërkojë ndihmën e një specialisti për të adresuar ndikimin që ka pasur kjo eksperiencë në shëndetin e vajzës së saj.
Drenusha shpjegoi se vajza e saj ka kaluar shumë trajtimi emocional, duke përfshirë ndjenjën e braktisjes dhe izolimin. “Ka përjetuar shumë gjëra që nuk ka mundur t’i përballoj. Mos-takimi me nënën time, mos-takimi me mua, lënia jashtë shkollës vetë. Një papërgjegjësi shumë e madhe ndaj një prindit,” shtoi ajo, duke theksuar se ndihma profesionale ishte një hap i domosdoshëm.
Ajo gjithashtu komentoi mbi mospërbuzjen e fëmijëve nga prindërit e tjerë dhe ndjenjat e mohimit që lidhen me këtë situatë. “Në çdo formë i ka kushtëzuar fëmijët mos me qenë në praninë e askujt nga familja ime,” tha ajo, duke e shprehur keqardhjen për rrethanat që e kanë çuar vajzën në një situatë të tillë delikate.
Drenusha Latifi e përshkroi eksperiencën e saj në “Big Brother” si një moment që solli shumë emocione dhe përvoja të reja, por gjithashtu nënvizoi se përfshirja në këtë show ndonjëherë mund të ketë pasoja të papritura. Ajo bëri thirrje për më shumë mbështetje për ata që përjetojnë situata të ngjashme.
Në përfundim, Drenusha Latifi u bëri thirrje prindërve dhe kujdestarëve të tregojnë ndjeshmëri dhe të kuptojnë nevojat e fëmijëve të tyre, sidomos pas përvojave të rënda. Ajo shpreson që tregimi i saj do të ndihmojë të tjerët që përballen me sfida të ngjashme të ndihen më pak të vetmuar dhe të kërkojnë ndihmë kur është e nevojshme.
Të gjitha këto aspekte tregojnë se pasojat emocionale të një eksperiencë të tillë mund të jenë të mëdha, dhe se është e rëndësishme që individët të kenë qasje në mbështetje psikologjike për të menaxhuar ndjenjat dhe emocionet e tyre pas përfundimit të një përvoje të tillë kaq intensive.
