Studimet e fundit kanë zbuluar një lidhje shqetësuese midis stresit të nënës gjatë shtatzënisë dhe rrezikut të rritjes së epilepsisë tek fëmijët e saj.
Në një kërkim të ri të drejtuar nga studiuesit e Universitetit Tottori në Japoni, është sugjeruar se shqetësimi psikologjik i nënës gjatë periudhës së shtatzënisë është i lidhur ngushtë me një rrezik të shtuar për zhvillimin e epilepsisë tek fëmijët. Epilepsia është një çrregullim neurologjik që prek rreth 65 milionë njerëz në mbarë botën dhe shpesh shoqërohet me stigmatizim social dhe diskriminim.
Që nga fillimi i hershëm i epilepsisë, i cili ndodh para moshës tre vjeçare, ka treguar se fëmijët e diagnostikuar hasin vështirësi të mëdha, ndonjëherë duke zhvilluar një rezistencë të lartë ndaj ilaçeve dhe duke pasur vonesa në zhvillimin e tyre. Këto faktorë bëjnë që shqetësimi për epilepsinë të bëhet një shqetësim i rëndësishëm për prindërit, duke e bërë të domosdoshme hetimin e saj nga këndvështrime të ndryshme shkencore.
Studimet e mëparshme kanë identifikuar disa faktorë të mundshëm që lidhen me rrezikun e epilepsisë së hershme, siç janë shkëputja e placentës, eklampsia, infeksionet gjatë shtatzënisë, pesha e ulët në lindje dhe përdorimi i qumështit artificial. Këto janë çështje të rëndësishme që kërkojnë vëmendje të veçantë, pasi ndikimet e tyre mund të jenë traumatik për zhvillimin e fëmijëve.
Në artikullin e tyre të titulluar “Ndikimi i shqetësimit psikologjik prenatal të nënës në zhvillimin e epilepsisë tek pasardhësit: Studimi i Mjedisit dhe Fëmijëve në Japoni”, publikuan gjetjet e tyre në PLOS ONE. Studiuesit analizuan të dhëna të marra nga një studim të gjerë që përfshinte afërsisht 100,000 pjesëmarrës, duke e bërë këtë studim një nga më të rëndësishmit në këtë fushë. Çdo nënë u vlerësua bazuar në shkallën e shqetësimit psikologjik Kessler (K6) gjatë shtatzënisë, duke u ndarë në grupe të ndryshme sipas intensitetit të stresit të përjetuar.
Gjetjet tregojnë se fëmijët e diagnostikuar me epilepsi në moshat 1, 2 dhe 3 ishin përkatësisht 89 (0.1%), 129 (0.2%) dhe 149 (0.2%). Është zbuluar se një rezultat K6 i nënës prej 5 ose më lartë në të dyja periudhat e vlerësimit ishte i lidhur me një rritje prej 70% të diagnostikimit të epilepsisë tek fëmijët. Ky informacion është domethënës dhe tregon se është e nevojshme të merret parasysh shëndeti mendor i nënave gjatë periudhës së shtatzënisë për të parandaluar probleme potenciale në zhvillimin e fëmijëve.
Edhe pas përjashtimit të faktorëve të mundshëm konfuzë si pesha e ulët e lindjes dhe abnormalitetet kromozomale, analizat e mëtejshme përforcuan këtë lidhje midis stresit të nënës dhe epilepsisë së hershme. Kjo sjell në vëmendje nevojën për ndërhyrje dhe mbështetje për gratë shtatzëna, të cilat përballen me nivele të larta stresi.
Studiuesit dhe ekspertët e fushës sugjerojnë se duhet të bëhen ndryshime mjedisore që promovojnë relaksimin dhe mirëqenien psikologjike të nënave gjatë shtatzënisë. Kjo është një nevojë urgjente, duke marrë parasysh ndikimin potencial që stresi mund të ketë në shëndetin e fëmijëve. Rritja prej 70% e rrezikut është e rëndësishme, por është po ashtu thelbësore të kuptohet se epilepsia mbetet një gjendje e rrallë, dhe faktorë të tjerë chakuar në këtë studim duhet të merren parasysh.
Pesha e ulët në lindje, për shembull, është e lidhur me një rritje të rrezikut deri në 180% deri në moshën 1 vjeçare, ndërsa futja e qumështit artificial në muajin e parë ka treguar një rrezik të rritur deri në 203% deri në moshën 2 vjeçare. Këto statistika sugjerojnë se faktorët e natyrës mjekësore dhe dietike luajnë gjithashtu një rol të rëndësishëm në shëndetin e fëmijëve të porsalindur.
Një fenomen tjetër alarmant është rreziku i rritur që vjen nga anomalitë kromozomale, i cili mund të rritet deri në 2100% në moshën 1, gjë që tregon se të gjitha këto aspekte janë të ndërlidhura. Si përfundim, ky studim nxit diskutime të rëndësishme mbi rëndësinë e shëndetit mendor të nënave dhe ndikimin që ka ai në shëndetin e fëmijëve të tyre në të ardhmen.
