Më ka ndodhur të mendoj për momentin kur mund të kisha shkuar tek Interi, por asnjëherë nuk e kam pranuar. Këto janë fjalë të forta nga Sandro Tonali, mesfushori i Newcastle dhe ish-lojtari i Milanit, i cili në një intervistë për “La Repubblica” shpjegoi refuzimin ndaj zikaltërve: “Nuk ndodhi sepse ata nuk janë një ekip i fortë, por nuk e shihja veten të lumtur 100%. Çdo ditë flitej për këtë. Flisja me agjentin tim dhe dyshimet ishin të mëdha. Ishte mali që nuk doja ta kaloja.”
Tonali, një talent i jashtëzakonshëm dhe një ish-lojtar i Milanit, ndan me sinqeritet momentet e dyshimta që e shoqëruan atë gjatë karrierës së tij. Ai kujton se si një telefonatë e papritur nga legjenda e futbollit, Paolo Maldini, shpalli një pikë kthese në jetën e tij. “Telefonata e Paolo Maldinit ndryshoi gjithçka, më bëri të lumtur dhe i thashë agjentit tim: O shkoj te Milani, ose qëndroj te Brescia,” tha Tonali, duke shpjeguar se lidhja e tij me Milanin i ishte transmetuar nga babai i tij. Ai gjithashtu zbulon se e kishte ruajtur me shumë kujdes një gotë kuqezi të Gattusos, një simbol i dashurisë së tij për klubin, dhe se momenti kur bëri realitet transferimin te Milani ishte një ëndërr e realizuar për të.
Dramat e jetës së tij, megjithatë, nuk mbaruan me transferimin. Mesfushori i ri qarti se kaloi periudha të vështira dhe vazhdoi me tik-taku e emocionesh të përziera. “Një person që ka probleme me lojërat e fatit nuk flet dot për to, por nëse e çliron veten, mund të dalësh nga ky makth. Të flasësh për to me të tjerë është gjëja më e vështirë,” shpjegon ai. Këto fjalë ilustrojnë një proces të vështirë, ku ai zbulon se ndihma e vërtetë ka ardhur nga hapja ndaj të tjerëve.
“Nuk është e tepërt të flas për një jetë të parë dhe një të dytë. Stili im ishte negativ. Isha i mbyllur me të gjithë dhe kjo më bënte të ndryshoja sjelljen,” vazhdoi ai, duke treguar se si ai kishte menduar dhe ndjerë ndryshe para dhe pas periudhës së tij sfiduese. “E bëja këtë edhe me njerëzit që më donin dhe të cilët i doja,” shtoi ai, duke theksuar ndikimin që kishte kjo sjellje në marrëdhëniet e tij personale dhe profesionale.
Ai gjithashtu ka përmendur se bëri një kalim të ngadalshëm por të domosdoshëm nga një situatë e vështirë në një jetesë më të shëndetshme. “Nuk e kujtoj bastin e parë, por m’u bë zakon në moshën 17 apo 18 vjeçare,” tha ai, duke theksuar që kjo zgjatur tej asaj që ai mendonte se ishte një lojë e pafajshme. Qëndrimi ndaj basteve dhe koha e kaluar në këtë mënyrë kishte bërë që ai të ndihej më i mbyllur se kurrë, një situatë që e bëri të ndjehej i izoluar dhe të tensionuar.
Rehabilitimi i tij përfshiu një periudhë të gjatë pune me psikologun, për të kuptuar se si kishte arritur deri aty. “Isha në një situatë të shkallëzuar, ku humbja e gjërave si familja, puna dhe pagat e mia e bënë më evidente se sa serioz ishte problemi,” përshkruan ai. Kjo ishte një kohë reflektimi dhe vetë-dije, që e bëri atë të kuptonte se problemet e tij duhej të trajtoheshin me ëndje dhe shpresë për një të ardhme më të mirë.
Janë shumë aspekte interesante që dalin nga historia e Tonalit. Ai nuk mund të merrte medikamente specifike, të cilat do të rezultonin të ishin pozitive në testin anti-doping, kështu që përpjekjet e tij për ta menaxhuar këtë situatë ishin tërësisht mentale. “Kjo zgjati muaj,” thotë ai, pa humbur shpresën dhe fokusin. “Gjatë vitit të fundit, nuk kam pasur telefon për 6 muaj, kam provuar një ndjenjë lirie.”
Me të kaluar këto faza të vështira dhe duke punuar fort në vetëdijen e tij, Tonali sot e sheh veten si një person krejtësisht të ndryshuar. Një histori frymëzuese, ajo e Sandro Tonalit, tregon se si përballja me demonët e brendshëm mund të shndërrohet në një mundësi për rritje dhe ringjallje. Ai sot është më i hapur, më i lumtur dhe më i përgatitur të ndihmojë ata që përballen me sfida të ngjashme.