Rozana ka reaguar e revoltuar pas komentave të rënda dhe poshtëruese të Jozit, i cili në një bisedë me Aldon ka shpërthyer kundër saj, duke e quajtur këngëtare që stonon, nul dhe “kokërra e dallaveres”.
Në një kulturë që shpesh e lidh suksesin me aparencën dhe talentin në skenë, konflikti mes dy figurave publike ka trazuar ujërat në media. Dobësitë dhe censura që shpesh shoqërojnë diskutimet rreth artistëve bëjnë që përplasjet e tilla të jenë edhe më pikante për audiencën.
Jozi, me një ngarkesë emocionale dhe krisje personale, kishte theksuar se Rozana nuk është një këngëtare e vërtetë dhe se ka bërë ndërhyrje estetike të shumta. Këto akuza jo vetëm që e sulmojnë reputacionin e saj, por gjithashtu ofrojnë një pasqyrë të qartë të asaj se si normat shoqërore dhe pritshmëritë e artistëve shpesh e detyrojnë individët të luajnë role që nuk i përkasin realitetit të tyre.
Për më tepër, Jozi kishte shprehur se Rozana kur këndon, është e papranueshme dhe me anë të njohjeve të tij të vjetra, duke përmendur se e njeh atë për 25 vjet, ai ndjehet i autorizuar të flasë kështu mbi të. Kjo lloj sjelljeje është shumë e zakonshme në botën e këngës, ku rivaliteti dhe konkurrenca shpesh qëndrojnë në qendër të marrëdhënieve personale.
Në kundërpërgjigje, Rozana ka shprehur indinjatën e saj duke theksuar se është turp për të që ndan shtëpinë me një njeri të tillë, duke sugjeruar se kjo lloj kritike reflektosh një borxh moral të dyshimtë për ata që e garojnë punën e artistëve dhe suksesin e tyre.
Ajo ka shtuar një pikë interesante, duke pyetur nëse Jozi e kupton se ajo ka një jetesë jashtë skenës dhe një familje që mbështet punën e saj. Kjo është një thirrje e fortë për të gjithë ata që e keqinterpretojnë jetën e artistëve si të jenë tërësisht të përqendruar në karrierën e tyre. Prekjet personale, si sesi ato jetojnë dhe mundimet që përjetojnë, shpesh kalojnë pa u vënë re nga publiku.
Debatet e tilla gjithashtu hapin një diskutim më të gjerë rreth mënyrave se si pop-kultura percepton artistët dhe ndikimi që kritikët kanë në karrierën e tyre. Kjo situatë përbën një mundësi për reflektim mbi standardet e dyfishta që ekzistojnë për gratë dhe burrat në industri dhe si këto standarde formojnë reformat dhe rrugët e suksesit të artistëve të rinj.
Si rezultat, ngjarjet si këto tregojnë se, në fund të fundit, çdo individ është më shumë se thjesht imazhi i tij publik. Ndaj, Rozana, me përgjigjen e saj të mençur dhe të fortë, po tregon se fuqia qëndron brenda vetës, pavarësisht nga thashethemet dhe kritikat që mund të kenë përjetuar gjatë karrierës së tyre. Pa dyshim, arti dhe kultura janë të përshkruara e zbukuruar nga historia e individëve që guxojnë të flasin dhe të qëndrojnë fort në identitetin e tyre.